قهوه با اسپرسوساز پرتابل یعنی آزادی عمل: از کوله‌پشتی تا میز کار، فقط آب داغ و چند حرکت تا یک شات غلیظ فاصله داری. جواب کوتاه به پرسش «فرقش با بقیه چیه؟» اینه که این ابزار بدون بویلر بزرگ و برق شهری هم می‌تونه فشار بسازه و شات تحویل بده؛ یا دستی با پیستون و اهرم، یا برقی/خودگرم‌کن و حتی کپسولی. در کافی‌لوژی، ویکی‌پدیا قهوه ایران یاد می‌گیری چطور با پیش‌گرم، درجه آسیاب و آماده‌سازی پَک، کیفیتی نزدیک دستگاه‌های رومیزی بگیری. آیا برای کافه هم مناسبه؟ برای لوکیشن‌های فرعی یا شرایط اضطراری، بله؛ ولی سقف بازی و سرعت مثل ماشین‌های حجیم نیست.

این راهنما مخصوص ماجراجوها، دانشجوها و باریستاهایی‌ست که می‌خوان هرجا شات مطمئن داشته باشن. کنار معرفی مدل‌ها، درباره آب مناسب، نسبت ۱:۲، و ترفندهای درست کردن قهوه می‌خوانی تا هنگام خرید قهوه و مقایسه قیمت قهوه، انتخابی منطقی‌تر کنی. اگر می‌پرسی «کدام قهوه ساز پرتابل به دردم می‌خوره؟» با معیارهای وزن، منبع گرما و سرویس‌پذیری، پاسخ می‌گیری.

بعد از خوندن این مقاله دیگه میدونیم…

  • چطور با پیش‌گرم و آسیاب درست، شات کرم‌دار بگیریم.
  • کِی دستی بخریم و کِی سراغ مدل‌های برقی/کپسولی برویم.
  • چه آبی در سفر طعم را بهتر می‌کند و رسوب را کم.
  • نگهداری و ایمنی که عمر دستگاه را بالا می‌برد.

اسپرسو ساز پرتابل (Portable Espresso Maker) دقیقاً چیه و چه فرقی با بقیه داره؟

اسپرسوساز پرتابل همون چیزیه که توی کوله‌پشتی جا می‌شه و هرجا دل‌ت خواست—از کمپ و سفر جاده‌ای تا اتاق هتل و حتی محل کار—برات اسپرسوی درست‌وحسابی می‌گیره. برخلاف دستگاه‌های رومیزی که بویلر بزرگ و پمپ برقی دارن، پرتابل‌ها یا با نیروی دست فشار می‌سازن، یا از پمپ‌های کوچیک و باتری/۱۲ ولت کمک می‌گیرن، یا روی اجاق/منبع گرما کار می‌کنن و فشار داخل خودشون بالا می‌ره. خبری از پرتافیلتر کلاسیک هم اغلب نیست؛ بیشترشون با سبدهای اختصاصی، بسکت‌های کوچیک، یا آداپتور کپسول (مثلاً نسپرسو) کار می‌کنن.

هدفشون چیه؟ سه چیز: کم‌جا بودن، استقلال از برق شهری، و سرعت راه‌اندازی. نتیجه اینه که با حداقل ابزار، یه شات غلیظ و کرم‌دار نزدیک به اسپرسوی کافه می‌گیری. البته سقف کیفی‌شون با دستگاه‌های حرفه‌ای یکی نیست، ولی خیلی از مدل‌های خوب، مخصوصاً با آسیاب درست، خروجی‌ای می‌دن که لبخند می‌نشونه.

تاریخچه کوتاه و مسیر تکامل پرتابل‌ها

ایده‌ی «اسپرسو در راه» قدیمیه، اما نسخه‌های جدیِ مصرف‌کننده از اواخر دهه ۲۰۰۰ به بعد گل کردن. اوایل برندهایی مثل Handpresso با پمپ دستیِ شبیه تلمبه دوچرخه سر و صدا کردن و با E.S.E. pod یا پودر قهوه شات می‌دادن. اوایل دهه ۲۰۱۰، موجی از سازنده‌های تازه‌نفس وارد شدن: Wacaco با Minipresso و بعدتر Nanopresso، پرتابلِ جمع‌وجور رو برای همه دسترس‌پذیر کرد. این روند با مدل‌های Picopresso (کوچیک‌تر، حرفه‌ای‌تر) ادامه پیدا کرد و از اون طرف سازنده‌های علاقمند به مکانیک کلاسیک، دستگاه‌های اهرمیِ جمع‌وجور مثل ROK و بعدتر Cafelat Robot (که نیمه‌پرتابل به‌حساب میاد) رو باب کردن.

کنار این‌ها، دسته‌ای از سازنده‌ها رفتن سراغ خودگرم‌کن برقی/باتری‌دار که توی ماشین با درگاه ۱۲ ولت هم کار می‌کنن. توی چند سال اخیر هم چیزهای باحالی مثل 9Barista اومده که با منطق بویلر دومرحله‌ای روی اجاق گاز آشپزخونه یا کمپ فشارِ واقعی می‌سازه. خلاصه از «تلمبه‌زدن دستی» رسیدیم به «یک‌لمسِ برقی»، و از «شات بدوی» رسیدیم به «شات قابل‌تیون» با مانومتر و کنترل بهتر.

انواع اسپرسوساز پرتابل و شیوهٔ کار هرکدوم

پرتابل‌ها خانواده بزرگی‌ان. دانستن دسته‌بندی‌ها کمک می‌کنه دقیق‌تر انتخاب کنی.

پرتابل‌های دستیِ پیستونی (Manual Piston)

اینجا خودت با دست فشار درست می‌کنی. یه پیستون/پیچ/دسته رو فشار می‌دی تا آب داغ از بستر قهوه رد بشه. مزیت؟ کنترل مستقیم روی سرعت جریان و فشار، قطعات مکانیکی ساده، خرابی کمتر. چالش؟ کمی زور بازو و قلق می‌خواد.
نمونه‌ها: Wacaco Minipresso/Nanopresso/Picopresso، Staresso، Leverpresso، Cafflano Kompresso. مدل‌هایی مثل Picopresso و Leverpresso با سبدهای نزدیک به استاندارد و مسیر آب بهتر، شات‌های جدی‌تری می‌دن.

اهرمی‌های جمع‌وجور (Compact Lever)

این‌ها خودشون رو دقیقاً «پرتابل جیب‌پیچ» نمی‌دونن، اما برای سفرهای ماشینی/کمپ سبک جواب می‌دن. با اهرم فشار می‌سازی و پروفایلِ استخراج رو خودت شکل می‌دی. خروجی پتانسیل خیلی خوبی داره؛ مخصوصاً اگر گروه/سبد استاندارد باشه.
نمونه‌ها: ROK Espresso (اهرم دوطرفه، وزن سبک، بدون گرم‌کن)، Cafelat Robot (دو بازوی فشار، گیج فشار اختیاری). ربات بیشتر نیمه‌پرتابله، اما چون بویلر نداره و با آب جوش جدا راه می‌افته، خیلی‌ها توی سفر ماشین هم ازش استفاده می‌کنن.

پرتابل‌های کپسولی/پاد (Capsule/E.S.E.)

برای کسی که تمیزی و سرعت براش مهمه، این دسته فرشتهٔ نجاته. با کپسول‌های قهوه کار می‌کنن و معمولاً سازوکار فشارشون دستی یا برقی ساده‌ست. مزیت؟ بدون نیاز به آسیاب و تمپ، هرجا یه شات تمیز. چالش؟ انعطاف و سقف کیفیت محدودتر از قهوه تازه آسیاب‌شده.
نمونه‌ها: نسخه‌های Minipresso/Nanopresso با آداپتور کپسول، بعضی مدل‌های Handpresso با E.S.E. pod یا کپسول سازگار.

پرتابل‌های برقی/خودگرم‌کن (Battery/12V/AC)

اینا برای کسیه که نمی‌خواد حتماً آب رو جدا بجوشونه. المنت داخلی دارن و با باتری شارژی، پاوربانک قوی یا درگاه فندکی ماشین کار می‌کنن. کیفیتشون بسته به پمپ و دمای واقعی متفاوته، ولی آسایش فوق‌العاده‌ای می‌دن.
نمونه‌ها: نسل جدید برندهای پرتابل برقی خودرو‌محور و کمپینگ (مدل‌های متنوعی در بازار هست که آب رو خودشون گرم می‌کنن و با یک دکمه شات می‌گیرن).

اجاقیِ فشاربالا (Stovetop High-Pressure)

این گروه کمتر شناخته‌شده‌ست اما جذابه. با منطق فشارِ بخارِ کنترل‌شده و مدار دو‌مرحله‌ای کار می‌کنن؛ روی اجاق گاز/کمپ استوف می‌ذاری و دستگاه خودش فشارها رو مدیریت می‌کنه تا به محدودهٔ اسپرسو برسه.
نمونه: 9Barista (طراحی مهندسی‌طور با دو مدار فشار و شیر ایمنی). خروجی خیلی تمیز می‌ده اگر گرما رو مدیریت کنی.

چطور با پرتابل‌ها شات درست‌وحسابی بگیریم؟

پرتابل بودن به معنی «رها کردن اصول» نیست. چهار ستون طلایی همونه: آسیاب، آب، گرما، آماده‌سازی پَک.

آسیاب و درجهٔ صحیح

بزرگ‌ترین تفاوت طعمی رو همین می‌سازه. تا جای ممکن از آسیاب پرتیسِ خوب استفاده کن. برای بیشتر پرتابل‌های جدی، درجه‌ای نزدیک به اسپرسوی دستگاهی لازمه: ریز ولی نه خفه‌کننده.

  • اگر فشار می‌دی و چیزی نمیاد یا قطره‌قطره میاد → درشت‌تر کن یا دوز رو کم کن.
  • اگر خیلی راحت شرّه می‌شه و آبکیه → ریزتر کن یا دوز رو کمی بالا ببر.
    پرتابل‌های کپسولی این دردسر رو ندارن، اما سقف بازی‌ت هم کمتره.

پیش‌گرم و مدیریت دما

بیشتر پرتابل‌های دستی هیتر ندارن. پس خودت باید دما رو مدیریت کنی:

  • آب تازه‌جوش رو ۳۰–۶۰ ثانیه بذار استراحت کنه تا حدود ۹۳–۹۵°C جا بیفته.
  • بدنه/برو‌یو نیت و فنجون رو با آب داغ پیش‌گرم کن؛ افت دما وسط کار کمتر می‌شه و کرمه بهتر می‌مونه.
  • اگر دستگاهت خودگرم‌کنه، بده زمان تا واقعاً گرم شه؛ بعضی‌ها وسوسه می‌شن زود دکمه بزنن و نتیجه کِم‌رمق می‌شه.

آماده‌سازی پَک: توزیع و تمپ

کانال‌زنی دشمن طعمه. حتی توی پرتابل‌ها:

  • یه WDT ساده (سوزن‌کشی) یا حداقل ضربه‌های ملایم به بسکت کمک می‌کنه پودر یکنواخت بشینه.
  • تمپ—اگر تمپر کوچیک داری—صاف و یکدست باشه؛ فشار تمپ خیلی وسواس نزن، صاف بودن مهم‌تره.

نسبت، زمان و حس جریان

برای شروع، نسبت ۱:۲ امنه؛ مثلاً ۱۸ گرم ورودی → ۳۶ گرم خروجی. مدت زمان توی پرتابل‌ها کمی متغیره چون فشار رو تو می‌سازی، ولی اغلب ۲۵–۳۵ ثانیه از اولین قطره مرجع بدی نیست. به رنگ و بافت جریان نگاه کن: وقتی آبکی و روشن شد و مزه افت کرد، جمعش کن.

آب درست؛ نصف طعم اینجاست

آب خیلی سخت یا خیلی نرم، طعم رو خراب می‌کنه. اگه سفر شهری می‌ری، آب بطری با سختی متوسط معمولاً نتیجهٔ امنی می‌ده. تو کمپ، اگر از آب طبیعت استفاده می‌کنی، فیلتر و بجوشون.

نکات ایمنی که شوخی‌بردار نیست

  • روی دستگاه‌های فشاری، هرگز تحت فشار بازش نکن.
  • اگر اهرم یا پیچ به زور جواب می‌ده، کار رو متوقف کن؛ احتمال گیرِ پودر یا فشار اضافه هست.
  • کنار چادر یا ماشین، آب جوش و کوکینگ امن رو جدی بگیر.

کاربردهای واقعی: کِی و کجا پرتابل‌ها می‌درخشن؟

سفر جاده‌ای و ون‌لایف

پرتابل‌های خودگرم‌کن ۱۲ ولت یا دستی + کتری سفری اینجا شاهکارن. صبح کنار دریا یا دل کویر، یه شات غلیظ می‌زنی و روز تازه می‌شه.

کمپینگ و طبیعت‌گردی

مدل‌های دستیِ پیستونی یا اهرم‌های سبک با یک فندک/اجاق کوچیک برای آب، کم‌خرج و مطمئنن. وزن و حجم ملاکه؛ Picopresso یا Staresso برای کوله‌گردی عالی‌ان.

هتل و سفر هوایی

وقتی روی دستگاه هتل نمی‌شه حساب کرد، یه پرتابل کوچک + آسیاب دستی جیبی (یا حتی کپسول) خاطرت رو جمع می‌کنه. فنجونِ جمع‌وجور و ترازوی جیبی اگر داری، دقیق‌تر می‌شی.

محل کار و دانشگاه

نه جاروجنجال می‌خوای، نه صف قهوه. یه پرتابل دستی + کتری برقی کوچیک رو میز، و هر وقت لازم شد شات تمیز تحویل بگیر.

مسیرهای طولانی رانندگی

مدل‌های خودگرم‌کن که با فندکی ماشین کار می‌کنن، مخصوص همین سناریو ساخته شدن. حواست باشه موقع رانندگی قهوه نگیری—بذار ماشین متوقف باشه.

برندها و مدل‌های معروف + راهنمای خرید و نگهداری

این بخش هم به معرفی اسم‌ها می‌پردازه، هم بهت می‌گه چی به چه دردی می‌خوره.

Wacaco – پادشاه جمع‌وجورِ دستی

Minipresso برای شروع عالیه؛ Nanopresso فشار بهتر و ارگونومی بهتری می‌ده؛ Picopresso برای عاشقای کیفیت، با بسکت و هد کوچیکی که خروجی رو خیلی جدی‌تر می‌کنه. با آداپتور کپسول هم می‌تونی تمیز و سریع کار کنی. اگر وزن و حجم برات مهمه، این خانواده انتخاب امنه.

Staresso – کارراه‌انداز با فوم شیر

مدل‌های Staresso به‌خاطر طراحی فشرده و امکان بازی با فوم شیر (به شکل ساده) محبوب شدن. برای کسی که «همه‌کارهٔ سبک» می‌خواد، گزینهٔ باحال و اقتصادیه.

Leverpresso – پیستون با حس اهرمی

مکانیزم پیچ-پیستون هوشمندی داره که فشار قابل‌احترامی می‌سازه. اگر حال و هوای دستیِ کنترل‌پذیر می‌خوای ولی اهرم بزرگ نمی‌خوای، این می‌تونه مزه بده.

ROK Espresso – اهرمی بدون برق

سبک، مقاوم و بی‌نیاز از برق. با آب داغ جدا کار می‌کنه و اگر آسیاب و آماده‌سازی‌ت خوب باشه، شات‌های خوش‌طعم می‌ده. برای کمپِ ماشین‌محور یا خانه‌های مینیمال عالیه.

Cafelat Robot – نیمه‌پرتابلِ عاشق طعم

اگر کیفیت طعم اولویت شماره یکه و با کمی وزن بیشتر مشکلی نداری، ربات با سبد ۵۸ میلی‌متری و امکان گیج فشار، شات‌هایی می‌ده که به دستگاه‌های بزرگ تنه می‌زنن. ابزار سفر سبکِ کوله‌ای نیست، ولی برای سفر ماشینی/اقامتگاهی بی‌رقیبه.

Handpresso – کلاسیکِ راه‌سفری

نسخه‌های قدیمی‌تر با E.S.E. pod کار می‌کردن و تلمبه‌زدن‌شون حال می‌داد. هنوز هم برای کسی که پاد می‌خواد و تمیزی براش مهمه، اسم آشناییه. نسخه‌هایی هم داره که با برق خودرو سازگارن.

9Barista – اجاقیِ مهندسی‌طور

اگر اجاق یا کمپ‌استوف داری و دوست داری «بدون پمپ برقی» به فشار واقعی برسی، 9Barista با مدار فشار دو مرحله‌ای شات‌های خیلی جالبی می‌ده؛ فقط قلق گرما رو یاد بگیر.

برقی/خودگرم‌کن‌ها – آسایش با یک لمس

بازار هر روز مدل جدید می‌زنه: دستگاه‌های پرتابلی که آب رو خودشون گرم می‌کنن و با باتری/۱۲ ولت شات می‌گیرن. اگر زیاد توی اتاق هتل یا ماشین قهوه می‌گیری و حوصله کتری جدا نداری، این دسته بهترین رفیقه؛ فقط موقع خرید به توان واقعی گرم‌کن، ظرفیت باتری و فشار پمپ دقت کن.


چطور عاقلانه بخریم؟

  1. سناریو رو اول مشخص کن: کوله‌گردیِ سبک؟ سفر ماشینی؟ میز کار؟ برای کوله‌گردی وزن و حجم، برای سفر ماشینی و دفتر آسایش و ثبات مهم‌تره.
  2. آسیاب رو دست‌کم نگیر: حتی بهترین پرتابل با قهوهٔ بدآسیاب، شات خوبی نمی‌ده. اگر بودجه محدوده، دستگاه رو ساده‌تر بگیر ولی یک آسیاب دستی درست‌وحسابی بخر.
  3. منبع گرما/برق: اگر همیشه آب داغ دم دست نیست، سراغ خودگرم‌کن برو. اگر اجاق یا کتری داری، دستی‌ها اقتصادی‌تر و سبک‌ترن.
  4. نوع قهوه: عاشق دانهٔ تازه‌ای؟ دستی/اهرم و سبد استاندارد براتن. عجله و تمیزی می‌خوای؟ کپسولی/پاد یا برقی‌های یک‌لمسی.
  5. تمیزکاری و سرویس: مسیر شیر، گسکت‌ها، اورینگ‌ها… هرچی قطعات کمتر و دسترسی ساده‌تر، نگهداری راحت‌تر.
  6. اکسسوری‌های ضروری: ترازوی جیبی، تمپر هماهنگ با قطر بسکت، حولهٔ ریز، ظرف آب‌بندی برای تفاله و یک فلاسک خوب.

نگهداری که دستگاهت همیشه رو فرم بمونه

  • بعد هر شات: بسکت و مسیر آب رو با کمی آب گرم پاک کن؛ روغن قهوه اگر بمونه، طعم رو تلخ می‌کنه.
  • هفتگی: اورینگ‌ها و گسکت‌ها رو چک کن؛ اگر خشک یا ترک‌خورده‌ن، عوض کن. یه گریسِ خوراکی سبک روی قطعات متحرک معجزه می‌کنه.
  • آب: از آب با سختی متوسط استفاده کن؛ هم طعم بهتر، هم رسوب کمتر.
  • تمیزکاری عمیق دوره‌ای: دوش‌اسکرین/بسکت‌ها رو با محلول ملایم بشور، مخصوصاً اگر برشته‌های روغنی مصرف می‌کنی.

عیب‌یابی فوری در سفر

  • خیلی تلخه و خشک: آسیاب رو یه پله درشت‌تر کن، خروجی رو کمی بیشتر بگیر، یا دمای آب رو یه ذره پایین‌تر بیار.
  • ترش و آبکی: ریزتر کن، دوز رو یه گرم بالا ببر، پیش‌گرم جدی‌تر.
  • فشار نمی‌سازه: بسکت بیش‌ازحد پر، یا درجه خیلی ریزه. یه پله عقب.
  • چکه از کنار: گسکت/اورینگ‌ها رو چک کن؛ شاید نیاز به تعویض یا کمی گریس داشته باشن.

جمع‌بندیِ کاملاً کاربردی (بدون تیتر «نتیجه‌گیری»!)

اگر می‌خوای هرجا اسپرسوی درست‌وحسابی داشته باشی، پرتابل‌ها دقیقاً برای همین ساخته شدن. دستی‌های پیستونی و اهرمی‌ها برای عاشقای کنترل و طعم، کپسولی‌ها برای سرعت و تمیزی، خودگرم‌کن‌ها برای آسایشِ بی‌دردسر، و اجاقی‌های فشاربالا برای مهندسیِ کیف‌بخش. رمز موفقیت هم سه‌تا چیزه: آسیاب درست، پیش‌گرم حواس‌جمع، و آماده‌سازی پَک یکنواخت.
اسم‌ها زیاده—از Wacaco و Staresso تا ROK، Robot، Handpresso و 9Barista—ولی اصل داستان یکیه: یک رفیق کوچیک که صبح کوه یا ظهرِ دفتر، تو رو از قهوهٔ متوسط نجات می‌ده.

حالا نوبت توئه که با توجه به سبک زندگی‌ت انتخاب کنی؛ سبک می‌خوای و کم‌خرج؟ دستی‌های جمع‌وجور. راحتی و یک‌لمس؟ خودگرم‌کن. تمیزی و سرعت؟ کپسولی. هر مسیری رو که انتخاب کنی، با کمی تمرین و چند یادداشت ساده، شات‌هات روزبه‌روز خوش‌اخلاق‌تر می‌شن.

جمع‌بندی اسپرسو ساز پرتابل

اسپرسوساز پرتابل راه‌حل جمع‌وجورِ «اسپرسو هرجا و هرزمان» است؛ از پیستون‌های دستی تا مدل‌های خودگرم‌کن، همگی با تمرکز بر کم‌جا بودن و راه‌اندازی سریع طراحی شده‌اند. اگر آب مناسب، پیش‌گرم هوشمند و آسیاب یکنواخت داشته باشی، خروجی‌اش برای سفر، دفتر یا اقامتگاه به‌طور شگفت‌انگیزی رضایت‌بخش است؛ هرچند به انعطاف دستگاه‌های حرفه‌ای نمی‌رسد.

برای انتخاب، اول سناریو را مشخص کن: کوله‌گردی سبک، سفر ماشینی یا میز کار. سپس به نوع فشارسازی، تعداد پله‌های آسیاب، دسترسی به برق/اجاق و سرویس‌پذیری قطعات نگاه کن. نگهداری منظم—شست‌وشوی مسیر آب، چک‌کردن اورینگ‌ها، و استفاده از آب با سختی متوسط—ثبات طعم و دوام را تضمین می‌کند. اگر آزادی و سرعت برایت اولویت دارد و دوست داری از قهوه متوسط هتل نجات پیدا کنی، یک اسپرسوساز پرتابل رفیق همیشگی‌ات می‌شود.

FAQ – سوالات متداول

اسپرسوساز پرتابل چیست و چگونه کار می‌کند؟

ابزاری جمع‌وجور است که با نیروی دست، پمپ کوچک یا گرمایش اجاق/برق فشار می‌سازد و بدون بویلر بزرگ، شات غلیظ و کرم‌دار ارائه می‌دهد.

تفاوت اسپرسوساز پرتابل با نیمه‌اتوماتیک یا سوپراتوماتیک چیست؟

پرتابل‌ها مستقل از برق شهری و بویلر بزرگ‌اند و اغلب مکانیکی؛ نیمه‌اتوماتیک/سوپراتوماتیک رومیزی‌اند و کنترل و سرعت بیشتری در سروهای پیاپی دارند.

برای شروع چه درجه آسیابی مناسب است؟

نزدیک اسپرسو دستگاهی: ریز اما نه خفه‌کننده. اگر جریان کند است، کمی درشت‌تر کن؛ اگر آبکی شد، ریزتر یا دوز را کمی بیشتر کن.

آیا می‌توان با آب بطری در سفر نتیجه خوبی گرفت؟

بله؛ آب بطری با سختی متوسط معمولاً امن‌ترین انتخاب است و طعم را متعادل نگه می‌دارد و از رسوب زیاد جلوگیری می‌کند.

کدام مدل برای کمپ یا کوله‌گردی بهتر است؟

مدل‌های دستیِ پیستونی/اهرم سبک (مثل نانوپرسو یا پیکوپرسو) به‌خاطر وزن و حجم پایین انتخاب‌های مناسبی‌اند؛ برای سفر ماشینی، خودگرم‌کن‌ها راحت‌ترند.

چه نکات ایمنی را باید رعایت کنم؟

دستگاه فشاری را هرگز زیر فشار باز نکن، از آب جوش با احتیاط استفاده کن، و در صورت گیرکردن پیستون/پیچ کار را متوقف کن و قطعات را بررسی کن.

اگه از خوندن این مقاله لذت بردی، مطمئن باش توی بقیه بخش‌های «کافی‌لوژی» کلی مطلب جذاب دیگه منتظرت هست: