برند قهوه دث ویش (آرزوی مرگ)؛ معرفی و بررسی محصولات آن

قهوه دث ویش از همان جرعهٔ اول با «کافئین بالا و طعم حساب‌شده» شناخته می‌شود؛ ترکیبی از روبوستا و عربیکا که هم لگد انرژی می‌دهد هم رایحهٔ شکلاتی/کاراملی را حفظ می‌کند. اگر تازه‌کاری و می‌خواهی «قوی‌ترین قهوه» را بی‌دردسر امتحان کنی، بین Dark Roast و Medium Roast انتخاب کن؛ یکی پرمایه‌تر و دیگری متعادل‌تر.

در کافی‌لوژی، ویکی‌پدیا قهوه ایران عملی و موجز می‌گوییم چطور با پوراور، فرنچ‌پرس یا قهوه ساز قطره‌ای به فنجان پایدار برسی، چه زمانی سراغ Espresso Roast بروی و آیا Valhalla Java به ذائقه‌ات می‌خورد یا نه. پرسش‌های پرتکرار مثل «واقعاً چقدر کافئین دارد؟» یا «برای شروع چه نسبتی بزنم؟» را کوتاه و روشن جواب می‌دهیم تا مسیر خرید قهوه و مقایسهٔ قیمت قهوه ساده شود—چه اهل کافه باشی چه باریستای خانگی که دنبال تیونینگ است.

بعد از خوندن این مقاله دیگه میدونیم…

• کِی Dark و کِی Medium یا Espresso Roast بخریم
• فرمول‌های سریع پوراور/فرنچ‌پرس/موکاپات برای فنجان پایدار
• چطور با کافئین بالا ایمن و هوشمند مصرف کنیم
• نکات نگهداری، آسیاب تازه و انتخاب اقتصادی بر اساس قیمت قهوه

داستان برند Death Wish Coffee: از ساراتوگا تا سوپِربول

اگه اسم «دِث ویش کافی» (Death Wish Coffee) به گوشت خورده و دیدی بعضی‌ها اشتباهی می‌گن «Death Coffee Wish»، بدون همون برند معروفیه که ادعا می‌کنه «قوی‌ترین قهوهٔ دنیا» رو می‌زنه. قصه‌اش برمی‌گرده به سال ۲۰۱۲؛ وقتی «مایک براون» که یک کافه‌دار اهل ساراتوگا اسپرینگزِ نیویورک بود، تصمیم گرفت برای مشتری‌هایی که «قهوهٔ شدیداً قوی» می‌خواستن، ترکیبی بسازه که هم مزه‌ی درست‌وحسابی داشته باشه هم لگدِ کافئینش بیدارت کنه. نتیجه شد Death Wish Coffee؛ برندی که خیلی سریع وایرال شد و سرِ زبون‌ها افتاد. (Intuit Inc.)

نقطهٔ جهش بزرگ این برند، ماجرای مسابقهٔ «Small Business Big Game» از طرف Intuit (سازندهٔ QuickBooks) بود. دث ویش در ۲۰۱۶ برنده شد و توی همان سال یک تبلیغ تمام‌عیار در پخش سراسری سوپِربول گرفت؛ همون چیزی که برای یک برند کوچیک یعنی پرتاب‌شدن مستقیم وسطِ نورافکن‌های ملی آمریکا. همین باعث شد خیلی‌ها اصلاً برای اولین‌بار اسمش رو بشنون و کنجکاو بشن ببینن «قوی‌ترین قهوهٔ دنیا» دقیقاً چه‌طوریه. (Intuit Inc.)

این برند در مسیر رشدش حاشیه هم داشته؛ معروف‌ترینش ماجرای جمع‌آوری (ریکال) نوشیدنی نیترو کلدبرو در ۲۰۱۷ بود. خود شرکت و FDA اعلام کردن که فرایند تولید اون نسخهٔ کنسروی می‌تونسته «ریسک بوتولیسم» داشته باشه، برای همین از بازار جمع شد. نکتهٔ مهم اینه که مورد بیماری گزارش نشد، اما همین شفاف‌سازی باعث شد برند تصویر مسئولیت‌پذیرتری هم بگیره. (U.S. Food and Drug Administration)

چرا بهش می‌گن «قوی‌ترین قهوهٔ دنیا»؟ کافئین، روبوستا و عددها

دث ویش از روز اول با شعار «World’s Strongest Coffee» شناخته شد. این «قوی‌ترین» بودن، بیشتر به مقدار کافئین نسبت داده می‌شه، نه این‌که حتماً تلخ‌ترین یا تیره‌ترین باشه. فرمول کلی‌شون ترکیب دانه‌های روبوستا (که ذاتاً کافئین بیشتری داره) با دانه‌های عربیکاست تا هم ضرب کافئین داشته باشی هم مزه‌ات از بین نره. ضمن این‌که روی خیلی از محصولات‌شون مُهر «ارگانیک» و «فِر ترید» هم می‌بینی، که برای اهل‌دل‌ها موضوع مهمیه. (Death Wish Coffee)

اما برسیم به عددها، چون کنجکاوی منطقیه: اندازه‌گیری‌ها بسته به روش دم‌آوری و نسبت قهوه به آب فرق می‌کنه، ولی آمارهای مستقل نشون می‌ده یک فنجون ۱۲ اونسی از دث ویش می‌تونه چیزی حدود ۷۲۸ میلی‌گرم کافئین داشته باشه؛ یعنی چند برابر یک قهوهٔ معمولی. این عدد مطلق نیست و بسته به آسیاب، دوز و روش دم کردن بالا پایین می‌شه، اما خلاصه باید بدونی با یک قهوهٔ «خیلی پرکافئین» طرفی. (Caffeine Informer)

راستی جنگ «قوی‌ترین قهوهٔ دنیا» فقط مال دث ویش نیست؛ برندهایی مثل Black Insomnia هم مدعی شدن که کافئین بیشتری دارن و حتی در مقاطعی تست‌های آزمایشگاهی نشون داد قدرت‌شون بیشتره. این دعوای دوستانه بین برندها ادامه داره و برای مصرف‌کننده، معنی‌اش اینه که هر دو طرف خیلی جدی روی «کیک» کافئین کار می‌کنن. (TIME)

محصولات Death Wish Coffee: چی بخرم و به چه دردی می‌خوره؟

خیالت راحت؛ سبد محصولات دث ویش فقط یک کیسه قهوهٔ دارک‌روست نیست. چند خط اصلی داره که بسته به عادت و ابزار دم‌آوریت می‌تونی یکی‌شون رو انتخاب کنی:

دارک‌روست (Dark Roast)

پرچمدار برند همینه. ترکیب عربیکا و روبوستا با روست نسبتاً تیره که هم عطرِ کاراملی-شکلاتی می‌ده هم تُن‌های تلخ‌تر و دودی، و مهم‌تر از همه، حجم بالای کافئینش باعث می‌شه واقعاً حس کنی «استارت صبح» زدی. نسخهٔ دان کامل و آسیاب‌شده و حتی کپسول‌/پادهای تک‌نفره‌اش هم هست. روی بسته‌بندی‌ها معمولاً برچسب ارگانیک و فِر ترید رو می‌بینی. (Death Wish Coffee)

مدیوم‌روست (Medium Roast)

برای کسی که می‌خواد از تلخی تند دارک کمی فاصله بگیره اما هنوز کافئین بالا بخواد، مدیوم‌روست دث ویش گزینهٔ منطقیه. معمولاً پروفایل طعمی متعادلی داره: ته‌مزه‌های میوه هسته‌دار و کارامل، با بادی خوب و حس دهانی نرم‌تر. نسخهٔ پاد/کاپ هم داره که برای دستگاه‌های کیوریگ و مشابه، دم رو ساده می‌کنه. (Death Wish Coffee)

اسپرسو روست (Espresso Roast)

اگه عاشق شاتِ اسپرسویی و می‌خوای یک «شات خشن ولی تمیز» داشته باشی، این روست طراحی شده که روی عصاره‌گیری فشار بالا بدرخشه. بادی سنگین‌تر، شیرینی مالت‌مانند، ته‌طعم شکر کاراملی و کرمای خوب—این‌ها همون چیزیه که در اسپرسو روست دث ویش دنبالش می‌گردی. نسخهٔ پاد برای دم‌آورهای تک‌نفره هم ارائه می‌شه. (Death Wish Coffee)

والهالا جاوا (Valhalla Java Odinforce)

این همون بلِند همکاری با «زَک وایلد» (گیاریست افسانه‌ای، همکار قدیمی اوزی آزبورن) است. برند خیلی روی تم «افسانه‌های نوردیک» و قدرت وایکینگی بازی می‌کنه و پروفایل طعمی‌اش هم معمولاً بابت دانه‌های اندونزی و آمریکای مرکزی/جنوبی، تُن‌های خاکی-ادویه‌ای و شکلاتی می‌ده. در کل برای کسی که دارک می‌پسنده ولی چندلایه‌گی می‌خواد، جذابه. (Death Wish Coffee)

پادها/کاپ‌های تک‌نفره (Death Cups)

برای اهل دستگاه‌های کیوریگ و مشابه، دث ویش «Death Cups» رو ارائه می‌کنه: دارک‌روست، مدیوم‌روست و اسپرسو روست. مزیتش سرعت و سازگاریه؛ همون طعم و لگد کافئین رو با یک دکمه می‌گیری؛ ضمن این‌که روی بسته‌ها معمولاً ارگانیک/فِر ترید هم دیده می‌شه. (Death Wish Coffee)

قهوهٔ فوری (Instant)

وقتی در سفر یا محل کار هستی و ابزار دم‌آوری نداری، بسته‌های اینستنت دث ویش به‌درد بخوره. هر ساشه‌اش کافئین بالایی داره (برای یک لیوان حسابی) و طعمش نسبت به خیلی از فوری‌ها، تمیزتر و پرتره. برای کسی که دنبال «عملی و سریع» می‌گرده، انتخاب معقولیه. (Death Wish Coffee)

نوشیدنی‌های آمادهٔ سرد (RTD/کلدبرو)

همون‌طور که گفتیم نسخهٔ نیتروِ ۲۰۱۷ ریکال شد. از اون به بعد شرکت رو فرمول و ایمنی جدی کار کرد و الان تمرکز اصلیش دوباره روی محصولات دان/آسیاب و پادهاست؛ اگر هم نسخه‌های آمادهٔ نوشیدنی رو دیدی، حواست باشه نسل‌ها و بچ‌های قدیمی رو با فعلی اشتباه نگیری. تاریخ تولید و بچ‌نامبر رو بخون و همیشه از فروشگاه معتبر بخر. (U.S. Food and Drug Administration)

طعم‌نگاری هر محصول: از فنجان چه انتظاری داشته باشم؟

دارک‌روست: قدرت با خطِ شیرینی کاراملی

دارک‌روست دث ویش اون امضای «تلخی کنترل‌شده + شیرینی کاراملی/شکلاتی» رو داره. اگه با فرنچ‌پرس یا پوراور دمش کنی، بادیِ متوسط تا سنگین می‌گیری و رایحهٔ کاکائو تلخ، کمی دودی، و ته‌مزهٔ آجیل یا چوبِ شیرین حس می‌کنی. برای صبح‌های سنگین یا شیفت‌های شب، خیلی‌ها عاشق همین حس می‌شن.

مدیوم‌روست: تعادل و نوشیدنِ روزمره

مدیوم‌روست، میانه‌روتره. اسیدیتی ملایم‌تر، ته‌مزه‌های میوه هسته‌دار (مثل آلو/زردآلو) و کارامل، همراه با حس دهانی نرم. برای کسایی که قهوهٔ پرمزه می‌خوان ولی نمی‌خوان تلخی غلیظ دارک هر روز اذیت‌شون کنه، این گزینه عالیه—با این‌که هنوز کافئینش بالاتر از خیلی از قهوه‌های معمولیه.

اسپرسو روست: شاتِ پرقدرت و کرمای ضخیم

اگه دستگاه اسپرسو داری یا با موکاپات حال می‌کنی، اسپرسو روست دث ویش طوری طراحی شده که عصاره‌گیری‌اش مثل تانک بیاد بالا. لایهٔ کرما قشنگ می‌شینه، مزهٔ شکر سوخته/کارامل و شکلات تیره میاد جلو و توی ترکیب با شیر (کاپو/لته) هم قدرتش رو حفظ می‌کنه.

والهالا جاوا: چندلایه و کمی ماجراجو

این بلِند، در عین قدرت، لایه‌های طعمی جذابی از خاکی-ادویه‌ای تا شکلاتی می‌ده. برای کسی که دوست داره هر جرعه‌اش یک «روایت» داشته باشه، انتخاب بامزه‌ایه. در دم‌آوری‌های immersion مثل فرنچ‌پرس خوش می‌درخشه، چون عمق طعمی‌اش بیشتر باز می‌شه.

قهوهٔ فوری و پادها: کارراه‌اندازهای تمیز

اینا رو باید با انتظار درست بخوری. قهوهٔ فوری دث ویش نسبت‌به فوری‌های بازاری، تُرش و آبکی نیست و بادی قابل قبولی می‌ده، اما خب به لطافت یک پوراور درست‌وحسابی نمی‌رسه. پادها هم کیفیت ثابتی می‌دن و برای اداره/خوابگاه/سفر خیلی به‌دردبخورن.

بهترین روش‌های دم‌آوری برای بازکردن طعم و قدرت

اینجا می‌خوام خیلی عمل‌گرا جلو بریم؛ فرض کنیم ابزار دم‌آوری خونه‌ات محدود و زمانت هم معمولیه. برای هر محصول یک «نسخهٔ دمِ ساده و مطمئن» پیشنهاد می‌کنم. (مقادیر رو می‌تونی بعداً مطابق ذائقه‌ات دستکاری کنی.)

فرنچ‌پرس برای دارک‌روست

• نسبت ۱ به ۱۵ (مثلاً ۲۰ گرم قهوهٔ آسیاب درشت + ۳۰۰ گرم آب نزدیک جوش).
• اول ۵۰ گرم آب بریز، ۳۰ ثانیه شکوفه‌زنی (Bloom)، بعد بقیهٔ آب رو اضافه کن.
• چهار دقیقه صبر کن، بعد به‌آرومی پیستون رو پایین بده.
• نتیجه: فنجانی با بادی سنگین‌تر، رایحهٔ شکلات تلخ و تلخی مهارشده. اگر سنگین شد، نسبت آب رو تا ۱:۱۶ ببر بالا.

پوراور (V60/کونو) برای مدیوم‌روست

• نسبت ۱:۱۶ (۱۸ گرم قهوهٔ متوسط رو به ریز + ۲۸۸ گرم آب ۹۳–۹۵ درجه).
• بریز-وقفه-بریزهات رو توی سه نوبت ۹۰–۱۰۰ گرمی انجام بده تا مجموع آب کامل شه (حدود ۲:۳۰ تا ۳ دقیقه).
• نتیجه: تُن‌های میوه‌ای و کارامل بهتر باز می‌شن، تلخی کمتره و فنجان تمیزتر درمیاد.

اسپرسو شات برای Espresso Roast

• دوز تک: ۱۸–۱۹ گرم ورودی، بازده ۳۶–۴۰ گرم خروجی، زمان ۲۵–۳۰ ثانیه (بستگی به دستگاه).
• اگر شات خیلی تلخ شد، کمی آسیاب رو درشت‌تر کن یا بازده رو افزایش بده.
• برای لته/کاپو، شیر رو زیاد کف نکنی که مزهٔ قهوه گم نشه.

موکاپات برای والهالا جاوا یا دارک‌روست

• آب از قبل جوشیده توی قسمت پایینی بریز، سبد رو با آسیاب متوسط‌روبه‌ریز پر کن، نکوب.
• حرارت متوسط، درِ موکاپات باز بمونه؛ وقتی جریان قهوه روشن-فومی شد، از روی شعله بردار.
• نتیجه: فنجانی پرمایه با حس اسپرسوییِ خانگی، مناسب عاشقان نوشیدنی‌های شیر-قهوه.

پاد/کاپ‌های تک‌نفره برای سرعت

• اگر دستگاهت تنظیم دما/حجم داره، شات ۶–۸ اونس رو انتخاب کن تا طعم، آبکی نشه.
• برای مدیوم‌روست، خروجی ۸–۱۰ اونس هم جواب می‌ده، به‌خصوص اگر قهوه‌ات رو «لانگ بلک» دوست داری.

یک نکتهٔ عمومی: چون قهوه‌های دث ویش ذاتاً پرکافئین هستن، دوز رو با احتیاط بالا ببر. دوست داری «قوی» باشه، اما لازم نیست تا مرز تپش قلب بری! اگر دیدی دستت می‌لرزه یا بی‌قراری، احتمالاً دوز زیاد بوده—دفعهٔ بعد آسیاب رو درشت‌تر کن، نسبت آب رو بیشتر کن یا حجم مصرف روزانه‌ات رو کمتر کن.

نکات سلامتی، رقبا و حاشیه‌های مهم این برند

اول از همه، دربارهٔ کافئین آگاهانه برخورد کن. اعداد بالایی که برای دث ویش نقل می‌شه (مثل حدود ۷۲۸ میلی‌گرم در یک فنجان ۱۲ اونسی) به‌شرطیه: روش دم، دوز و آسیاب خیلی تأثیر دارن. بدن هرکسی هم آستانهٔ متفاوتی داره؛ ممکنه یکی با ۲۰۰–۳۰۰ میلی‌گرم سرحال بشه و یکی دیگه با ۱۵۰ میلی‌گرم بی‌قرار. توصیهٔ دوستانه‌ام اینه که اول با نسبت‌های ملایم شروع کنی و ببینی بدنت چه واکنشی می‌ده، بعد کم‌کم تنظیمش کنی. (Caffeine Informer)

در دنیای رقبا، Black Insomnia یکی از معروف‌ترین‌هاست که رسماً اعلام کرده کافئین بیشتری از دث ویش داره و در بازه‌هایی تست‌ها هم این رو تأیید کردن. برای ما مصرف‌کننده‌ها، معنیش اینه که «قوی‌ترین» عنوانی سیّاله و شرکت‌ها بر اساس بچ‌های تولید و ترکیب‌ها جا‌به‌جا می‌شن. اگر هدف فقط «بیشترین کافئین»ه، دنبالش برو؛ اما اگر دنبال تعادل طعم/کیفیت/کافئین هستی، دث ویش همچنان انتخاب حساب‌شده‌ایه، مخصوصاً برای مصرف روزمرهٔ کنترل‌شده. (TIME)

حاشیهٔ مهم دیگر، همون ریکال ۲۰۱۷ نوشیدنی نیترو بود. خوبه بدونی که هیچ مورد بیماری گزارش نشد، اما شرکت اومد و روی ایمنی خط تولیدش حساس‌تر شد. نتیجه‌اش برای ما کاربرها واضحه: نسخه‌های نوشیدنی آمادهٔ فعلی یا آتی رو حتماً از کانال‌های معتبر بگیر و به تاریخ تولید و اطلاعات بچ دقت کن. وقتی برند خودش چنین سابقه‌ای رو علنی و شفاف اعلام می‌کنه، به‌نظر من نشونهٔ مسئولیت‌پذیریه. (U.S. Food and Drug Administration)

در نهایت، یک نکتهٔ هویتی جذاب دربارهٔ دث ویش اینه که علاوه‌بر «کافئین بالا»، به ساختن یک شخصیت برند متمایز هم خیلی اهمیت داده: از بسته‌بندی با لوگوی جمجمه و استخوان، تا همکاری‌های موسیقایی (مثل والهالا جاوا با زَک وایلد)، تا حضور در سوپربول. همین‌ها باعث شده توی ذهن مخاطب «یک قهوهٔ جسور» باشه؛ قهوه‌ای که برای دانشجوهای شب‌بیدار، برنامه‌نویس‌های ددلاین‌دار، یا ورزشکارهایی که صبح خیلی زود استارت می‌زنن، حس «رفیق قدر» می‌ده. (Death Wish Coffee)

---

جمعِ چند توصیهٔ سریع و کاربردی (واقعاً لازم!)

• اگر تازه می‌خوای دث ویش رو امتحان کنی، با مدیوم‌روست یا دارک‌روست با نسبت ملایم شروع کن (مثلاً ۱:۱۶) و ببین بدنت چه واکنشی می‌ده؛ بعد سراغ نسبت‌های قوی‌تر برو.
• برای اسپرسو روست، اگر شات زیادی تلخ شد، آسیاب رو یک کلیک درشت‌تر کن یا خروجی رو ۱–۲ ثانیه زودتر قطع کن تا تعادل برگرده.
• قهوهٔ فوری/پادها راه‌حل‌های تمیز و سریعن؛ اگر کیفیت فنجون رو می‌خوای به روزمره اضافه کنی، اینا بهترین نقطهٔ شروع هستن.
• یادت باشه: کیفیت خواب مهم‌تر از هر چیزه. اگر می‌بینی عصرها دث ویش می‌زنی و نصف شب چشمت می‌زنه، مصرف رو به قبلِ ظهر منتقل کن یا دوز رو کم کن.

اگر بخوام یک جمع‌بندی «از جنس عمل» داشته باشم: دث ویش برای کسی خوبه که قهوه رو نه فقط «برای مزه»، بلکه «برای عملکرد» هم می‌خواد—ولی هنوز دوست داره توی فنجونش چیزهای خوشمزه‌ای مثل شکلات تلخ، کارامل و کمی میوه حس کنه. این برند، از یک داستان استارت‌آپی در ۲۰۱۲ تا تبلیغ سوپربول ۲۰۱۶، و از ریکال شفاف ۲۰۱۷ تا سبد محصول امروز، نشون داده بلدِ با مشتری‌های قهوه‌دوست، صادق و حرفه‌ای حرف بزنه و هر سال بهتر از قبل بشه.

برای شروع، یک بستهٔ مدیوم یا دارک بردار، نسبتت رو ملایم بچین، و بذار ببینی آیا «قهوهٔ جسور» به روتین روزانه‌ات می‌چسبه یا نه—اگر چسبید، کم‌کم سراغ اسپرسو روست و حتی والهالا جاوا هم برو و لایه‌های بیشتری از این برند رو کشف کن.

جمع‌بندی قهوه دث ویش

جمع‌بندی: «قهوه دث ویش» برای کسی است که علاوه‌بر مزه، به عملکرد هم فکر می‌کند. دارک‌روست امضای برند با بدنهٔ عمیق و شیرینی کاراملی است؛ مدیوم‌روست همان تجربه را متعادل‌تر می‌کند و اسپرسو روست برای شاتِ پرقدرت با کرمای ضخیم ساخته شده. اگر تجربهٔ چندلایه‌تر می‌خواهی، Valhalla Java با تُن‌های خاکی-ادویه‌ای و شکلاتی تو را راضی می‌کند.

برای شروع، نسبت ۱:۱۵ تا ۱:۱۶ را با آب ۹۳–۹۵ درجه امتحان کن و بسته به طعم، آسیاب را نیم‌کلیک ریز/درشت کن. به خاطر کافئین بالا، دوز را آرام بالا ببر و مصرف عصرگاهی را محدود نگه دار تا خواب‌ات تحت‌تأثیر قرار نگیرد. با تازه‌خریدن، آسیاب پیش از دم‌آوری و نگهداری در ظرف ماتِ دربسته، «طعم پایدار دث ویش» هر روز تکرار می‌شود و روتینت را حرفه‌ای و لذت‌بخش می‌کند.

FAQ – سوالات متداول

اگه از خوندن این مقاله لذت بردی، مطمئن باش توی بقیه بخش‌های «کافی‌لوژی» کلی مطلب جذاب دیگه منتظرت هست:

• قهوه‌شناسی : شامل دسته‌بندی‌های شیمی و ترکیبات قهوه، دانه و گیاه قهوه، تاریخ و فرهنگ قهوه، تجارت و برندهای قهوه؛ که مسیری برای آشنایی با انواع دانه قهوه عربیکا و روبوستا، تاریخچه و خاستگاه قهوه در جهان به همراه معرفی بهترین قهوه‌های دنیا و کلی مطلب تخصصی دیگه که در مورد قهوه باید دونست.
• قهوه و سلامتی : شامل دسته‌بندی‌های تأثیر قهوه بر بدن، ملاحظات پزشکی، داروها و مکمل‌ها، سبک زندگی سالم؛ که به بررسی خواص قهوه برای بدن، نقش قهوه در لاغری، ارتباط قهوه و فشار خون، آشنایی با مضرات مصرف زیاد قهوه و تاثیر آن بر طول عمر و چندین مقاله عالی مربوط به سلامتی افرادی که نوشیدن قهوه، سبک زندگیشونه، پرداخته میشه.
• رست و طعم قهوه : شامل دسته‌بندی‌های انواع رست، آنالیز حسی، عوامل مؤثر، ابزارهای رست؛ مطالبی هستن برای درک بهتر رست لایت، مدیوم، دارک، بررسی تاثیر رست بر طعم قهوه، درک پروفایل رست قهوه، تفاوت قهوه اسیدی و تلخ، ویژگی‌های قهوه تازه‌برشته و کلی موضوع مختلف دیگه.
• وسایل تهیه قهوه : شامل دسته‌بندی‌های دستگاه‌ها و ابزار، ابزارهای مکمل، مقایسه و خرید، نگهداری و تعمیر؛ که در واقع راهنمایی هست برای خرید بهترین قهوه ساز خانگی، معرفی فرنچ پرس و کمکس و باقی قهوه سازها، انتخاب دستگاه اسپرسوساز خانگی، مقایسه قهوه‌سازهای برقی و دستی، معرفی لوازم جانبی درست کردن قهوه و خلاصه اینکه هیچ ابزاری اینجا از قلم نیوفتاده.
• دم‌آوری قهوه : شامل دسته‌بندی‌های روش‌های دم‌آوری، دستورهای خاص، پارامترهای اثرگذار، اشتباهات رایج؛ که در اون آموزش دم‌آوری قهوه با فرنچ پرس، موکاپ، اسپرسوساز و قهوه سازهای دیگه و همینطور درست کردن قهوه ترک، انتخاب بهترین روش تهیه قهوه، دستور تهیه قهوه سرد و حتی دستورهای خیلی خاص درست کردن قهوه وجود داره.
• مهارت باریستا : شامل دسته‌بندی‌های مهارت‌های پایه، اسپرسوساز و آسیاب، فوم‌گیری و هنر لاته، مدیریت کافه؛ که به مطالبی مثل آشنایی با اینکه باریستا کیه، نکات مهم و حرفه‌ای باریستا شدن، آموزش لاته آرت، تسلط بر تکنیک‌های اسپرسوگیری، تمرینات فوم‌گیری و خیلی نکات تخصصی دیگه پرداخته شده.