قهوه وقتی پای میزان کافئین قهوه وسط است، بازیِ اصلی را «اندازه دوز و سناریوی سرو» تعیین می‌کند. قاعده‌ی طلایی ساده‌ست: هر شات اسپرسو حدود ۶۰–۷۵ mg؛ پس سینگل کم‌حجم و دبل استانداردِ بیشتر منوهاست. جواب کوتاه به پرسش مهم کاربر: «چطور سریع حساب کنم؟» برای اسپرسو «تعداد شات × ۶۵ mg»، و برای دمی/K-Cup «اُنس × ۱۲ mg» با تلورانس منطقی. این مقاله در کافی‌لوژی، ویکی‌پدیا قهوه ایران به زبان ساده نشان می‌دهد چرا لیوان بزرگ‌تر الزاماً کافئین بیشتر نیست و چگونه لانگ‌شات/بلوند‌شات فقط کمی اعداد را جابه‌جا می‌کنند. سؤال‌های پرتکرار مثل «آیا لاته‌ی بزرگ قوی‌تر است؟» و «سینگل بهتر است یا دبل؟» را هم بی‌حاشیه جواب می‌دهیم.

برای علاقه‌مندان درست کردن قهوه در خانه، انتخاب قهوه ساز، سفارش در کافه و حتی برنامه‌ریزی خرید قهوه با توجه به قیمت قهوه، این راهنما کاربردی و دقیق است. اگر دنبال مدیریت انرژی روزانه‌ای، بدانی چه زمانی سینگل بگیری و چه وقت دبل یا آمریکانو؛ و اگر حساس به خواب شبانه‌ای، بدانی آخرین قهوه را چه ساعتی و با چه فرمت سرو کنی. اینجا یاد می‌گیری سناریوها را با وضعیت بدنت تنظیم کنی، نه صرفاً با حدس و گمان.

بعد از خوندن این مقاله دیگه میدونیم…

  • چطور با یک فرمول سرانگشتی کافئین هر نوشیدنی را دقیق حساب کنیم.
  • چه زمانی لیوان بزرگ فقط «رقیق‌تر» است نه «پرکافئین‌تر».
  • فرق سینگل/دبل/لانگو و اثرشان بر طعم و میلی‌گرم واقعی.
  • بهترین انتخاب‌ها برای صبحِ پرکار و عصرِ کم‌ریسک برای خواب.

ملاک‌های یکسان‌سازی که حرف‌مون یکی باشه

برای این راهنما، واحدها رو یکدست می‌کنیم تا عددها قاطی نشه: سینگل‌شات = ۳۰ ml، دبل‌شات = ۶۰ ml. میانگین کافئین هر شات اسپرسو حدود ۶۰ تا ۷۵ mgه (بسته به دوز سبد، آسیاب و زمان). نوشیدنی‌های ترکیبی (لاته، آمریکانو، موکا…) از نظر «کافئین کل» تابع تعداد شات‌ها هستن؛ آب یا شیر فقط رقیق می‌کنه، میلی‌گرم کافئین رو عوض نمی‌کنه.


شات سینگل؛ کم‌حجمِ پرانرژی

یک سینگل‌شات ۳۰ میلی‌لیتری معمولاً ۶۰–۷۵ mg کافئین می‌ده. اگر باریستا از دوز ورودی پایین‌تر (مثلاً ۸–۱۰ گرم) استفاده کنه یا «ریسترتو» بکشه، ممکنه عدد کمی پایین بیاد؛ اگر از دوز ۱۰–۱۲ گرم و نسبت خروجی بلندتر استفاده کنه، به سمت بالای بازه می‌ره.
کی به درد می‌خوره؟

  • وقتی «شارژ سبک ولی محسوس» می‌خوای.
  • وقتی می‌خوای عصر/شب قهوه بخوری و خوابت به‌هم نریزه.
  • برای نوشیدنی‌های کوچک مثل ماکیاتو یا پیکولو که طعم قهوه پررنگه اما mg کنترل‌شده‌ست.

نکتهٔ کاربردی

اگر حس می‌کنی با سینگل «کم میاره» اما با دبل زیادی شارژ می‌شی، یک ترفند ساده اینه: سینگل با نسبت کمی بلندتر (مثلاً ۱:۲٫۳ به‌جای ۱:۲) بگیر. معمولاً چند میلی‌گرم بیشتر می‌گیری بدون جهش بزرگ.


شات دبل؛ استاندارد طلایی بیشتر منوها

اکثر منوهای مدرن نوشیدنی‌های اسپرسویی رو با دبل‌شات می‌بندن. دبل ۶۰ ml معمولاً ۱۱۰–۱۵۰ mg کافئین می‌ده. تفاوت بین ۱۱۰ و ۱۵۰ از کجا میاد؟ از دوز بسکت (مثلاً ۱۶–۲۰ گرم)، آسیاب، نسبت خروجی و زمان.
کی انتخابش منطقیه؟

  • وقتی نوشیدنی شیری (لاته/فلت‌وایت/کاپوچینو) می‌خوری و می‌خوای در «دریای شیر»، قهوه همچنان حضور داشته باشه.
  • وقتی صبح‌ها دنبال شروع جدی‌تری هستی یا تمرین/کار سنگین داری.

نکتهٔ کاربردی

اگر به کافئین حساس‌تر هستی ولی طعم «دو‌شات» رو دوست داری، از باریستا بخواه یک شات دکاف + یک شات معمولی بزنه؛ طعم شبیه دبل می‌مونه ولی mg تقریباً نصف می‌شه.


ظرف سرو؛ فنجون بزرگ‌تر لزوماً کافئین بیشتر نیست

خیلی‌ها فکر می‌کنن لیوان بزرگ‌تر = کافئین بیشتر. نه لزوماً. اگر همان یک یا دو شات داخل لیوان ۳۰۰ میلی‌لیتری بریزی و بقیه‌اش شیر یا آب باشه، mg همان شات‌ها می‌مونه؛ فقط نوشیدنی ملایم‌تر حس می‌شه.

  • آمریکانو کوچک (۱ شات + آب) ≈ همان ۶۰–۷۵ mg
  • آمریکانو بزرگ (۲ شات + آب بیشتر)۱۲۰–۱۵۰ mg
  • لاتهٔ L با همان دو شات در لیوان بزرگ، mg بیشتری از لاتهٔ M با دو شات ندارد—فقط رقیق‌تر و نرم‌تره.

کجا ظرف مهم می‌شود؟

در کلدبرو یا قهوه‌های بلند فیلتری که حجم واقعیِ قهوه زیاد است، حجم بطری/ماگ مستقیماً mg را بالا می‌برد. اما در نوشیدنی‌های اسپرسویی، تا وقتی تعداد شات ثابت است، ظرف سرو فقط شدت ادراکی را تغییر می‌دهد.


زمان؛ دو برداشت مهم: زمان عصاره‌گیری و زمانِ مصرف

زمان عصاره‌گیری (Extraction Time)

برای اسپرسو، بازهٔ کلاسیک ۲۵–۳۰ ثانیه است. کمی بلندتر رفتن (با حفظ طعم سالم) می‌تواند کمی کافئین بیشتر وارد فنجون کند، اما اگر زیاد کش بیاید، اُوراِکستراکشن و تلخی ناخواسته می‌دهد. در پوراور/فیلتری، زمان دم ۲٫۵–۴ دقیقه رایج است؛ طولانی‌تر شدن معمولاً mg را کمی بالا می‌برد، ولی اگر آسیاب و نسبت درست نباشد، طعم آسیب می‌بیند.

زمانِ مصرف در طول روز

بدنِ خیلی‌ها با حدود ۳۰۰–۴۰۰ mg کافئین روزانه اوکی‌ست، اما آستانهٔ شخصی فرق دارد. اگر بعدازظهر به کافئین حساس می‌شی، سینگل یا نوشیدنیِ دبل با نصف دکاف انتخاب امن‌تریه. برای خواب، آخرین قهوه‌ات را ۶–۸ ساعت قبل از رفتن به رخت‌خواب تنظیم کن.


لانگ‌شات و بلوند‌شات (در برخی زنجیره‌ها)

لانگ‌شات (Long Shot)

لانگ‌شات همان اسپرسوست ولی خروجی بلندتر (حجم بیشتر). چون بخشِ پایان عصاره‌گیری هم گرفته می‌شود، کمی کافئین بیشتر نسبت به اسپرسوی هم‌دوز دارد—اما همیشه با طعم رقیق‌تر و گاهی تلخیِ ته‌کشیده. اگر لانگ‌شات را پایهٔ آمریکانو کنی، mg معمولاً کمی بالاتر از شات نرمال خواهد بود.

بلوند‌شات (Blonde)

اصطلاح «بلوند» در بعضی زنجیره‌ها یعنی رست روشن‌تر + رِسیپی متفاوت. از نظر علمی، کافئینِ ذاتی برحسب وزن بین روشن و تیره خیلی فرق نمی‌کند؛ اما چون در عمل دوز، آسیاب و نسبت هم عوض می‌شود، گاهی «بلوند‌شات» ۵ تا ۱۵٪ کافئین بیشتری از «شات امضایی» همان فروشگاه گزارش می‌شود. نتیجهٔ عملی: اگر به کافئین حساس هستی، در سفارش بلوند، اندازهٔ شات را همان تک نگه دار یا نوشیدنی را یک سایز کوچک‌تر بگیر.


«قهوهٔ تک» (سرو تک‌نفره) در برابر «دبل» در نوشیدنی‌های ترکیبی

سناریوی ۱: قهوهٔ تک به‌عنوان نوشیدنی مستقل

  • سینگل اسپرسو: ۶۰–۷۵ mg
  • دبل اسپرسو: ۱۱۰–۱۵۰ mg
  • لانگو ۶۰–۹۰ ml: ۸۰–۱۲۰ mg
    اگر دنبال جرعهٔ کوتاه و پرزوری، سینگل یا ریسترتو بزن. اگر «یک ضرب گاز بده» می‌خوای، دبل.

سناریوی ۲: دبل داخل نوشیدنی شیری

در لاته/فلت‌وایت/کاپوچینو، دبل تقریباً استاندارده. از نظر کافئین، لاتهٔ کوچکِ دبل و لاتهٔ بزرگِ دبل mg یکسان دارن؛ تفاوت، فقط حس سبک‌تر در سایز بزرگه. اگر واقعاً شارژ بیشتر می‌خوای، سه‌شات بگیر—نه صرفاً لیوان بزرگ‌تر.

سناریوی ۳: آمریکا‌نو و آیس‌کافی

  • آمریکانو ۱ شات: ۶۰–۷۵ mg
  • آمریکانو ۲ شات: ۱۲۰–۱۵۰ mg
  • آیس آمریکانو ۲ شات (یخ زیاد): mg همان ۲ شاته؛ یخ فقط رقیق و سرد می‌کند.
  • آیس لاته ۲ شات: همان ۱۲۰–۱۵۰ mg؛ شیر سرد حس تیزی را می‌گیرد، اما عدد ثابت است.

سناریوی ۴: موکا و شکلات

شکلات (سُس یا پودر) خودش ۵–۲۰ mg کافئین اضافه می‌کند (بسته به مقدار و درصد کاکائو). یعنی موکای دبل اغلب در محدودهٔ ۱۲۵–۱۷۰ mg قرار می‌گیرد و کمی هم از شکلات می‌گیرد.


بازی با دوز: وزن قهوهٔ ورودی چقدر مهم است؟

اسپرسوی امروزی معمولاً با دوز ۱۶–۲۰ گرم در بسکت دبل زده می‌شود. هر یک گرم افزایش دوز (اگر سایر متغیرها درست تنظیم شوند) می‌تواند چند میلی‌گرم کافئین بیشتر به فنجون بیاورد. اما مرز باریکه: دوزِ بیش‌ازحد بدون تنظیم آسیاب/نسبت، کانال‌زنی می‌دهد و نتیجه‌اش می‌تواند کم‌استخراج اما تلخ باشد—و paradoxically mg عملیاتی آن‌قدری که فکر می‌کنی بالا نرود.
قاعدهٔ سرانگشتی: اگر می‌خواهی «همان طعم» را با کمی mg بیشتر داشته باشی، یا خروجی را ۵–۱۰٪ بلندتر کن (مثلاً از ۳۶g به ۳۸–۴۰g)، یا دوز را ۰٫۵–۱ گرم بالا ببر و بعد آسیاب را خیلی جزئی ریزتر کن تا زمان در همان محدوده بماند.


«زمان در فنجون»؛ آیا صبرکردن کافئین را تغییر می‌دهد؟

وقتی شات گرفته شد و در فنجون نشست، mg ثابت می‌ماند؛ نشستن فوم یا ایستادن قهوه روی پیشخوان، کافئین را کم/زیاد نمی‌کند. آنچه در گذر زمان عوض می‌شود، دما و درک طعم است (تلخی و گسی بیشتر حس می‌شود). بنابراین «بگذار ته‌نشین شود تا کافئینش کم شود» افسانه‌ست.


جدول مرجع جمع‌وجور برای دم‌دستی‌بودن

عددها حدودی‌اند و با دوز، نسبت، آسیاب و رُست جابه‌جا می‌شن.

سناریوحجم/تعریفکافئین کل تقریبی
سینگل‌شات۳۰ ml۶۰–۷۵ mg
دبل‌شات۶۰ ml۱۱۰–۱۵۰ mg
لانگ‌شات۶۰–۹۰ ml۸۰–۱۲۰ mg
آمریکانو ۱ شات۲۰۰–۳۰۰ ml۶۰–۷۵ mg
آمریکانو ۲ شات۳۰۰–۴۰۰ ml۱۲۰–۱۵۰ mg
لاته/کاپوچینو (۲ شات)۲۴۰–۳۵۰ ml۱۲۰–۱۵۰ mg
فلت‌وایت (۲ شات)۱۸۰–۲۲۰ ml۱۲۰–۱۵۰ mg
موکا (۲ شات)۲۴۰–۳۵۰ ml۱۲۵–۱۷۰ mg
آیس آمریکانو (۲ شات)لیوان یخی۱۲۰–۱۵۰ mg
آیس لاته (۲ شات)لیوان یخی۱۲۰–۱۵۰ mg
بلوند‌شات*۳۰ ml~۵–۱۵٪ بالاتر از شات نرمال

* بسته به رِسیپی زنجیره/کافه.


نسخهٔ عملی برای انتخاب سریع

  • حساس به کافئینی؟ سراغ سینگل برو یا نوشیدنی دبل رو با یک‌شات دکاف + یک‌شات معمولی بگیر.
  • نوشیدنی شیری دوست داری ولی شارژ بیشتری می‌خوای؟ سه‌شات سفارش بده—بزرگ‌کردن لیوان لزوماً mg رو بالا نمی‌برد.
  • لانگ‌شات می‌خوای؟ طعم رقیق‌تر و کمی کافئین بیشتر می‌گیری؛ اگر مزه ته‌تلخ شد، برگرد به شات نرمال و حجم نوشیدنی رو با آب/شیر زیاد کن.
  • بلوند می‌گیری؟ اگر به کافئین حساس هستی، اندازهٔ شات رو پایین نگه دار یا به‌جای دبل، سینگلِ بلوند بگیر.
  • دقت و ثبات می‌خوای؟ با ترازو، تایمر و نسبت ثابت کار کن: برای اسپرسو از ۱:۲ شروع، برای پوراور ۱:۱۶. هر بار فقط یک پیچ را تغییر بده و ببین هم طعم هم «حال بدنت» با چه mgای بهتره.

با همین چند قاعده، «اندازهٔ دوز» و «سناریوی سرو» از یک اسم مبهم تبدیل می‌شن به ابزار دست خودت؛ صبح‌ها دقیقاً همون‌قدری که لازم داری شارژ می‌گیری و شب‌ها هم خیالت از خواب راحت‌تره.

جمع‌بندی میزان کافئین قهوه

جمع‌بندی: «میزان کافئین قهوه» قبل از هر چیز تابع تعداد شات و اندازه دوز است؛ سینگل معمولاً ۶۰–۷۵ mg و دبل ۱۱۰–۱۵۰ mg می‌دهد. ظرف سرو تنها شدت ادراکی را تغییر می‌دهد، نه میلی‌گرم واقعی—مگر در دَریپ/کلدبرو که حجم واقعی قهوه بالا می‌رود. لانگ‌شات کمی کافئین بیشتری از شات معمول می‌دهد اما اغلب با طعم رقیق‌تر، و «بلوند» به‌دلیل رِسیپی/آسیاب گاهی ۵–۱۵٪ بالاتر گزارش می‌شود.

برای تصمیم‌گیری سریع، همین دو خط‌کش را حفظ کن: اسپرسو = «تعداد شات × ۶۵ mg (±۱۵)»، دمی/K-Cup = «تعداد اُنس × ۱۲ mg (±۲۰٪)». اگر شارژ فشرده می‌خواهی، دبلِ استاندارد بگیر؛ اگر نوشیدنی بلند اما ملایم می‌خواهی، آمریکانوی تک‌شات همان mg را طولانی‌تر می‌کند. برای عصرهای حساس به خواب، یا سینگل بگیر یا دبل را با «۱ شات معمول + ۱ شات دِکاف» متعادل کن. با این رویکرد، هم تمرکزت پایدارتر می‌شود و هم خواب شبانه‌ات امن‌تر.

FAQ – سوالات متداول میزان کافئین قهوه

آیا اندازه فنجان کافئین را زیاد می‌کند یا فقط رقیق می‌کند؟

در نوشیدنی‌های اسپرسویی، تا وقتی تعداد شات ثابت است، فنجان بزرگ فقط رقیق‌تر است؛ میلی‌گرم تغییر نمی‌کند.

سریع‌ترین فرمول محاسبه کافئین هر نوشیدنی چیست؟

اسپرسو: تعداد شات × ۶۵ mg (±۱۵). دمی/K-Cup: تعداد اُنس × ۱۲ mg (±۲۰٪) با توجه به رِسیپی.

لانگ‌شات و بلوند‌شات چقدر کافئین را تغییر می‌دهند؟

لانگ‌شات کمی بیشتر از شات نرمال، بلوند‌شات معمولاً ۵–۱۵٪ بالاتر؛ تفاوت اصلی در طعم/استخراج است.

آیا آیس‌نوشیدنی‌ها کافئین بیشتری دارند؟

خیر؛ یخ و شربت میلی‌گرم اضافه نمی‌کنند. کافئین را تعداد شات یا دوز قهوه تعیین می‌کند.

برای عصرها چه گزینه‌ای کم‌ریسک‌تر است؟

سینگل، آمریکانوی تک‌شات یا دبلِ «نصف دکاف»؛ و آخرین فنجان را ۶–۸ ساعت قبل خواب تنظیم کن.

چطور کافئین را بیشتر کنم بدون خراب‌کردن طعم؟

به‌جای رُست خیلی تیره، دبل بگیر یا خروجی شات را ۵–۱۰٪ بلندتر کن؛ اگر دُز را بالا بردی، آسیاب را کمی ریزتر تنظیم کن تا استخراج متعادل بماند.

اگه از خوندن این مقاله لذت بردی، مطمئن باش توی بقیه بخش‌های «کافی‌لوژی» کلی مطلب جذاب دیگه منتظرت هست: