قهوه وقتی با اسپرسوساز اتوماتیک حجمی سرو می‌شود، یک مزیت بزرگ دارد: ثبات. دستگاه با فلومتر، حجم آب عبوری را می‌شمارد و شات را دقیق می‌بندد؛ یعنی کیفیت یکنواخت حتی در ساعات شلوغ. جواب کوتاه به پرسش «چرا کافه‌ها عاشقشن؟» روشن است: تکرارپذیری بالا، تمرکز آزاد برای فوم و سرو، و کاهش هدررفت. در کافی‌لوژی، ویکی‌پدیا قهوه ایران یاد می‌گیریم چطور با پری‌اینفیوژن، PID و تنظیم نسبت ۱:۲، خروجی تمیز بگیریم. اصلاً «اسپرسوساز حجمی بهتره یا نیمه‌اتوماتیک؟» و «ولومتریک دقیق‌تره یا گرایومتریک؟» را همین‌جا کوتاه پاسخ می‌دهیم: حجمی برای سرو پایدار عالی است، گرایومتریک دقیق‌تر اما پرهزینه‌تر است.

این راهنما برای صاحبان کافه، باریستاها و علاقه‌مندان جدی مفید است؛ از انتخاب HX یا دو‌بویلر تا نگهداری فلومتر. در مسیر درست کردن قهوه باکیفیت، دانستن نکات آب و آسیاب حیاتی است و هنگام خرید قهوه یا بررسی قیمت قهوه، می‌توانی منطقی‌تر تصمیم بگیری. اگر «کدام قهوه ساز ولومتریک به دردم می‌خورد؟» ذهن‌ات را مشغول کرده، ادامه مقاله دقیقاً برای همین نوشته شده است.

بعد از خوندن این مقاله دیگه میدونیم…

  • چرا ولومتریک ثبات شات را تضمین می‌کند.
  • چه زمانی HX، دو‌بویلر یا E61 را انتخاب کنیم.
  • چگونه پری‌اینفیوژن و Presetها را کالیبره کنیم.
  • چه سرویس‌هایی دقت فلومتر را زنده نگه می‌دهند.

اسپرسوساز اتوماتیک حجمی (Volumetric Automatic) دقیقاً چیه و چرا کافه‌ها عاشقشن؟

وقتی جلوی بار می‌ایستی و می‌بینی باریستا فقط یه دکمه رو می‌زنه و دستگاه، خودش دقیقاً همون مقدار اسپرسو رو هر دفعه بیرون می‌ده، داری «اتوماتیک حجمی» می‌بینی. تو این سیستم، دستگاه با یه «فلومتر» (حسگر جریان) حجمِ آبی رو که از گروه عبور می‌کنه می‌شمره و به‌محض رسیدن به عددِ از پیش‌تعریف‌شده، شات رو اتوماتیک می‌بنده. نتیجه؟ ثبات. یعنی اگر امروز با دانه‌ی X، سبد Y و نسبت ۱:۲ نتیجه گرفتی، فردا هم با همون تنظیمات، تقریباً همون خروجی رو می‌گیری—بدون این‌که حواست پرت بشه یا زمان از دستت در بره.

فرقش با نیمه‌اتوماتیک چیه؟ تو نیمه‌اتوماتیک، شروع و قطعِ شات رو خودت دستی کنترل می‌کنی. تو اتوماتیک حجمی، دستگاه خودش بر اساس «حجم عبوری» تصمیم می‌گیره کی قطع کنه. این یعنی وقتی بار شلوغه، می‌تونی هم‌زمان فوم بگیری، سفارش بعدی رو آماده کنی و مطمئن باشی شات قبلی طبق برنامه بسته می‌شه. نه مثل سوپراتوماتیک‌ها همه‌چیز رو به دستگاه سپردی، نه مثل اهرمی‌ها باید با زور بازو فشار بسازی؛ یه تعادل دوست‌داشتنی بین «کنترل انسانی» و «ثبات ماشینی».

مزایای ملموس برای آدم‌های معمولی

  • شات‌ها «تکرارپذیر» درمیاد؛ حدس و گمان کمتر، اتلاف قهوه کمتر.
  • تو شلوغی، حواست رو آزاد می‌کنه تا روی بخار، سرو و تمیزی تمرکز کنی.
  • برای تیم‌های مختلف با مهارت‌های ناهمسان، خروجی یکنواخت‌تری می‌ده.

چیزهایی که باید حواست باشه

  • اگر درجه آسیاب، دوز یا نوع دانه عوض بشه، همون حجم خروجی الزاماً طعم قبلی رو نمی‌ده؛ باید برنامه دکمه‌ها رو با شرایط جدید «ری‌تیون» کنی.
  • حجمی بودن یعنی معیار اصلی «حجم آبه»، نه «وزن نوشیدنی»؛ پس تغییر کانال‌زنی یا مقاومت کیک قهوه می‌تونه کمی روی نسبت واقعی اثر بذاره.

تاریخچه کوتاه: از رؤیای ثبات تا دکمه‌های برنامه‌پذیر امروز

اواخر دهه ۱۹۴۰، آکیله گاجیا با اهرم، فشار بالا و کرِمه، اسپرسوی مدرن رو به دنیا معرفی کرد. ۱۹۶۱ هم فایما با E61 پمپ و ترموسیفون رو آورد وسط تا دستگاه‌ها از وابستگی به اهرم خلاص بشن. از دهه ۷۰ میلادی به بعد، سازنده‌ها کم‌کم سراغ «دوزینگ حجمی» رفتن: نصب فلومتر روی مسیر آبِ گروه باعث شد هر شات با حجم نسبتاً ثابتی بسته بشه. دهه‌های ۹۰ و ۲۰۰۰، بردهای الکترونیکی دقیق‌تر شدن؛ حالا هر گروه چهار یا پنج دکمه‌ی قابل‌برنامه‌ریزی داشت که می‌شد برای سینگل، دبل، ریسترتّو، لانگو و حتی «کلین فلاش» تنظیمشون کرد.

امروز تو کافه‌های تخصصی، نسخه‌های AV (حجمی/ولومتریک) از مدل‌های معروف مثل Linea Classic/GB5، Black Eagle، Aurelia و… تبدیل شدن به استاندارد. از اون طرف، بعضی سازنده‌ها حتی رفتن سراغ «گرَوی‌متریک» (بر اساس وزنِ فنجون با ترازوهای داخلی)؛ اما خانواده‌ی حجمی به‌خاطر هزینه و نگهداری منطقی‌تر هنوز پادشاه بازار شلوغ حساب می‌شه.

زیر پوست دستگاه: فلومتر، بویلرها و مغز الکترونیکی

فلومتر و سنسورِ جریان یعنی چی؟

فلومتر یه قطعه‌ی کوچیکه که معمولاً با پره‌ی مغناطیسی کار می‌کنه. هر بار که آب ازش رد می‌شه، یه تعداد «پالس» تولید می‌کنه؛ برد الکترونیکی پالس‌ها رو می‌شمره و تبدیل‌شون می‌کنه به میلی‌لیتر. وقتی عدد به «مقدار هدف» رسید—مثلاً ۳۶ میلی‌لیتر برای شات دبل خاصِ تو—برد به سولنوئید می‌گه «بسه!» و شیر مسیر رو می‌بنده. همین مکانیزم ساده، ستون فقرات حجمیه.

بویلرها و معماری گرمایی

  • ترموبلاک/ترموجت: روشن‌کردن سریع، مناسب فضاهای کوچک یا دستگاه‌های اداری/خانگیِ ساده. کنترل دما خوبه، ولی برای سروِ سنگین محدودتره.
  • HX (مبدل حرارتی): یک بویلر برای بخار و مسیرِ آب تازه برای قهوه. بخار قوی و توان سروِ پشت‌سرهم عالی، ولی نیازمند «فلش» و مدیریت دمایی هوشمندانه‌ست.
  • دو‌بویلر (Dual Boiler): یک بویلر اختصاصی قهوه + یک بویلر بخار. ثبات دمایی بالاتر، مخصوصاً برای شات‌های پیاپی و نوشیدنی‌های شیری. معمولاً با PID ترکیب می‌شه و کالیبراسیون شات‌ها راحت‌تره.

گروه‌ها و کنترل دما

  • E61: کلاسیک دوست‌داشتنی با جرم حرارتی خوب؛ خیلی از ولومتریک‌های پروسومر یا نیمه‌تجاری ازش استفاده می‌کنن.
  • گروه اشباع (Saturated Group): گروه عملاً بخشی از بویلر قهوه‌ست؛ ثبات دما عالیه و با PID خیلی «بی‌حرف و حدیث» کار می‌کنه.
  • PID و پروفایل جریان: PID دما رو دقیق نگه می‌داره؛ بعضی دستگاه‌های حجمی اجازه‌ی تنظیم «پری‌اینفیوژن» (زمان یا فشار کمِ ابتدایی) و حتی کنترل جریان ابتدایی رو می‌دن تا کانال‌زنی کم بشه.

برد الکترونیکی و دکمه‌های برنامه‌پذیر

معمولاً هر گروه چهار یا پنج دکمه داره. هر دکمه می‌تونه یک «حجم هدف» داشته باشه. ذخیره‌سازی هم ساده‌ست: یه‌بار شاتِ نمونه رو با نسبتِ دلخواه می‌گیری و نگه‌ می‌داری تا برد، پالس‌ها رو به‌عنوان «Preset» ذخیره کنه. از اون به بعد، فقط یک فشارِ کوچک روی همون دکمه، همون حجم رو تکرار می‌کنه.

چطور با اتوماتیک حجمی مثل حرفه‌ای‌ها کار کنیم؟

ستاپ اولیه: آسیاب، دوز و نسبت‌ها

قلب ماجرا هنوز «آسیابِ درست» و «آماده‌سازی بستر»ه. اگر سبدت ۱۸ گرم جا می‌گیره، نقطه‌ی شروعِ منطقی برای دبل همون ۱۸ گرم ورودی و حدود ۳۶ گرم خروجیه (نسبت ۱:۲). درجه‌ی آسیاب رو جوری تنظیم کن که جریان نه خفه شه نه شرّه‌ای باشه. وقتی مزه به تعادل رسید، تازه می‌ری سراغ برنامه‌ریزی دکمه‌ها.

برنامه‌ریزی دکمه‌ها (Preset) با عقل سلیم

یک دکمه برای «ریسترتّو» (مثلاً ۱:۱.۵)، یکی برای «اسپرسو کلاسیک» (۱:۲)، یکی برای «لانگو» (۱:۲.۵ یا کمی بیشتر) ست کن. اگر کافه‌ات نوشیدنی شیری محور داره، دکمه‌ی «اسپرسوی شیری» رو طوری ست کن که شات کمی غلیظ‌تر و شیرین‌تر تحویل بده (اغلب خروجی کمتر = غلظت بالاتر). یادت باشه دکمه‌ها رو دوره‌ای دوباره کالیبره کنی؛ دانه نو، آب متفاوت یا رطوبت هوا بازی رو عوض می‌کنه.

پری‌اینفیوژن (Pre-Infusion) و مهار کانال‌زنی

اگر دستگاهت پری‌اینفیوژن زمان‌دار یا فشارِ کمِ اولیه داره، ۳–۸ ثانیه آبِ کم‌فشار رو روی کیک قهوه بخوابون تا ذرات یکدست‌تر خیس بخورن. این کار کانال‌زنی رو کم می‌کنه و ولومتریک رو دقیق‌تر می‌کنه، چون مقاومت کیک قهوه قابل‌پیش‌بینی‌تر می‌شه. تو بعضی بردها، حتی می‌تونی پری‌اینفیوژن رو برای هر دکمه جدا تنظیم کنی.

نکته‌های ریز ولی اثرگذار

  • Warm-up واقعی: دستگاه‌های HX و دو‌بویلر برای رسیدن به پایداری، زمان می‌خوان؛ عجله نکن.
  • پرتافیلتر گرم: سردی پرتافیلتر شات رو می‌کشه. همیشه جاگرم‌کنی بالای دستگاه رو جدی بگیر.
  • WDT و تمپ صاف: در دستگاه‌های حجمی، چون «حجم» ثابت می‌مونه، اگر بستر یکنواخت نباشه نسبت واقعی به‌هم می‌ریزه. سوزن‌کشی ملایم + تمپ صاف معجزه می‌کنه.
  • وزن‌کشی دوره‌ای: هر چند ساعت یک‌بار خروجی شات‌ها رو روی ترازو چک کن؛ اگر به‌خاطر تغییر دانه یا رطوبت، نسبت به‌هم ریخت، Preset رو رفرش کن.

عیب‌یابی سریع

  • خروجی کم‌تر از انتظار و شات تلخ؟ آسیاب خیلی ریز شده یا کانال‌زنی معکوس داری؛ کمی درشت‌تر کن و توزیع رو بهتر کن.
  • خروجی بیشتر از حد و مزه آبکی؟ آسیاب یه پله ریزتر، یا دکمه‌ی حجمی رو برای چند میلی‌لیتر کمتر برنامه‌ریزی کن.
  • تغییرات ناگهانی در حجم؟ فلومتر کثیف یا رسوب‌گرفته می‌تونه پالس‌ها رو اشتباه بشماره؛ سرویسش کن.

نگهداری روزمره و هفتگی

  • بعد هر شیفت: بک‌فلاش با آب، پاک‌کردن دوش‌اسکرین و نازل بخار، خشک‌کردن سرگروه.
  • چندبار در هفته: بک‌فلاش با شوینده مناسب، تمیزی سبدها و دوش‌ها.
  • دوره‌ای: رسوب‌زدایی اصولی (با توجه به سختی آب)، تمیزکاری فلومتر و چک گسکت‌ها.
  • آبِ درست: اگر آبِ شهری سخته، فیلتر یا کارتریج مناسب بذار؛ رسوب هم طعم رو خراب می‌کنه، هم دقتِ حجمی رو.

این دستگاه به درد کی می‌خوره؟ سناریوهای واقعی و مقایسه با بقیه

کافه‌های شلوغ و زنجیره‌ای

ولومتریک برای جاهایی که «ثبات و سرعت» مهم‌تر از «بازیِ هنری با هر شات»ه، ایده‌آله. باریستای تازه‌کار هم با چند ساعت تمرین می‌تونه شات‌های یکنواخت بده. موقع Rush، دکمه‌ها دوستت هستن.

کافه‌های تخصصی موج سوم

خیلیا فکر می‌کنن موج سوم فقط باید نیمه‌اتوماتیک یا اهرمی باشه. اما حقیقت اینه که خیلی از شات‌های تمیز و دقیق تو کافه‌های تخصصی، با دستگاه‌های AV گرفته می‌شن—چون می‌تونی پری‌اینفیوژن، دما و نسبت رو علمی تنظیم کنی و بعد اجازه بدی دستگاه همون رو تکرار کنه. ضمن این‌که وقت آزاد می‌کنی تا روی فوم و سرو تمرکز کنی.

دفاتر کار، رستوران‌ها و کیترینگ

برای محیط‌هایی که اپراتورها دائم عوض می‌شن یا تخصص عمیق ندارن، ولومتریک یعنی «کیفیت ثابت با تلاش کمتر». البته باید حواست باشه آسیاب و روتین نگهداری، ساده و قابل پیگیری باشه.

مقایسه کوتاه با بقیه

  • نسبت به نیمه‌اتوماتیک: حجمی ثبات بیشتری می‌ده و به تمرکز کمتری نیاز داره. نیمه‌اتوماتیک انعطاف بیشتری در لحظه داره ولی تکرارپذیری‌اش وابسته به اپراتوره.
  • نسبت به سوپراتوماتیک: ولومتریک کیفیتِ دستیِ بهتری می‌ده چون آسیاب، تمپ و رِسپی دست توئه. سوپراتوماتیک راحت‌تره ولی سقف کیفی‌اش معمولاً پایین‌تره.
  • نسبت به اهرمی: راحتی و سرعت بیشتر، Ritual کمتر. اگر عاشق پروفایل فشار دستی هستی، اهرمی جذاب‌تره؛ اگر ثبات و سرو مهم‌تره، حجمی برنده‌ست.

برندها و مدل‌های معروف + راهنمای انتخاب هوشمند

تجاریِ پرکار (کافه‌های حرفه‌ای)

  • La Marzocco Linea Classic/Linea PB (نسخه‌های AV): ستون فقرات خیلی از کافه‌ها. دو‌بویلر، گروه‌های پایدار، دکمه‌های حجمی دقیق و دوام افسانه‌ای.
  • Nuova Simonelli Aurelia II/III (ولومتریک): ارگونومی عالی، بخار قوی و ثبات دمایی خوب؛ بارهای شلوغ عاشق‌شن.
  • Victoria Arduino Black Eagle (ولومتریک): دقت بالا، گزینه محبوب مسابقاتی برای تیم‌هایی که ثبات حجمی می‌خوان و با PID و پری‌اینفیوژن بازی می‌کنن.
  • Faema E71/E98 (ولومتریک): میراث E61 با مغز مدرن؛ تنظیمات حجمی تمیز و کاربری ساده.
  • Rancilio Classe 7/9 USB: «USB» تو خانواده رنچیلی یعنی دکمه‌های قابل‌برنامه‌ریزی حجمی. انتخاب منطقی برای کافه‌های پرسرویس.
  • Sanremo Café Racer (AV): طراحی چشمگیر + کنترل دقیق؛ برای برندینگ کافه‌ها محبوبه.
  • La Cimbali M100/M26 (ولومتریک): سال‌ها تو صنعت امتحان‌شده؛ قطعات در دسترس، سرویس‌پذیری خوب.

پروسومر/نیمه‌تجاری برای خانه‌های جدی و دفترهای شلوغ

  • La Marzocco GB5/Linea Mini (نسخه‌های حجمی/یا با ماژول حجمی): بعضی نسخه‌ها یا کیت‌ها امکان برنامه‌ریزی حجمی می‌دن؛ اگر بودجه بازه، کیفیت صنعتی میاد تو آشپزخونه.
  • ECM/Profitec مدل‌های E61 با ماژول حجمی افزوده: بعضی نمایندگی‌ها E61های محبوب رو با کیت‌های فلومتر ارتقا می‌دن تا Preset حجمی داشته باشی.
  • Breville/Sage Dual Boiler و بعضی سری‌های Barista: تو رده‌ی خانگی، دکمه‌های برنامه‌پذیر حجمی دارن؛ برای خونه‌هایی که ثبات می‌خوان و بودجه محدودتره، خیلی هوشمندن.
  • Bezzera BZ سری (ولومتریک): گروه‌های گرمایشی برقی + Preset حجمی؛ گرم‌شدن سریع و کاربری دوست‌داشتنی برای دفاتر و بارهای سبک.

فاکتورهای انتخاب که بعداً به‌خودت می‌گی «دمم گرم که دقت کردم»

  1. توان بخار و بازیابی دما: اگر نوشیدنی شیری زیاد داری، HX یا دو‌بویلرِ حجمی بگیر تا بخار کم نیاری.
  2. تعداد گروه و فضای پیشخوان: گروه بیشتر یعنی سرو سریع‌تر، اما مصرف برق و فضا هم بالاتر می‌ره. ارتفاع با فنجون‌گرم‌کن رو از قبل چک کن.
  3. آسیاب: بدون آسیاب درست، ولومتریک هم معجزه نمی‌کنه. برای کافه، یک آسیاب اصلی + یک آسیاب تک‌دُز برای اسپشیالتی عالیه.
  4. سرویس و قطعات: فلومتر، سولنوئید، گسکت و دوش‌اسکرین قطعات مصرفی‌اند. برندی بگیر که قطعه‌اش دم‌دست باشه و تکنسین محلی بلد باشه باهاش کار کنه.
  5. آب: سختی و قلیائیت آب باید کنترل بشه؛ هم برای طعم، هم برای سلامت بویلر و حتی دقت فلومتر.

چند ترفند کوچک که خروجی رو بلافاصله بهتر می‌کنه

  • هر شیفت، یک بار Presetها رو با ترازو چک کن؛ اگر نسبت‌ها لغزیدن، سریع رِتیون کن.
  • برای منوهای شیری، یک Preset مخصوص «اسپرسو شیری» داشته باش که کمی کوتاه‌تر و قلیظ‌تره.
  • پری‌اینفیوژن رو با دانه‌های روشن طولانی‌تر بگیر تا اسیدیته تمیزتر و شیرینی خوش‌صداتری داشته باشی.

برندهای معروف از نگاه قصه‌گو: چند اسم، چند حال‌وهوا

La Marzocco – مدرسه‌ی ثبات

از Linea Classic AV تا PB، این برند تبدیل به متر و معیار «یعنی چی دستگاه بی‌دردسر» شده. دکمه‌ها دقیق، بخار همیشه آماده، و اگر تیم درست آموزش ببینه، نوشیدنی‌ها مثل خط‌کش در میاد.

Nuova Simonelli / Victoria Arduino – مهربان با باریستا

از Aurelia تا Black Eagle، ارگونومی دسته بخار، سکوهای کار و کنترل‌های جلویی طوری طراحی شدن که باریستا کمتر خسته شه؛ تو شلوغی همین جزئیات می‌درخشه.

Faema – میراث E61 با مغز امروز

E71 ولومتریک یعنی احترام به گذشته با آزادی عمل امروز؛ اگر عاشق حال‌وهوای کلاسیک هستی ولی Preset حجمی می‌خوای، این خانواده همونی‌ه.

Rancilio – صنعتیِ سرسخت

Classe 7/9 USB سال‌هاست تو کافه‌های پرتردد امتحان پس دادن. شاید خیلی فشن نباشن، ولی وقتی بحث «کار کن و حرف نزن» باشه، حسابی قابل اتکا هستن.

Sanremo / La Cimbali – شخصیت و تکنیک

کافه‌هایی که دنبال ظاهر متمایز و پنل‌های مدیریتی دقیق هستن، سراغ اینا می‌رن. Café Racer یا M100 فقط دستگاه نیست؛ بخشی از ویترین کافه‌ست.


جمع‌بندیِ کاربردیِ بدون «نتیجه‌گیری»: چطور همیشه روی فرم بمونی؟

  • ولومتریک ابزارِ «ثبات»ه؛ اما ثباتِ واقعی وقتی میاد که آسیاب، دوز، توزیع و آب هم روی اصول باشن.
  • Presetها موجود زنده‌ان؛ هر تغییری در دانه یا هوا یعنی یک‌بار رِتیون.
  • نگهداری شوخی نداره: فلومترِ تمیز، دوش‌اسکرینِ تمیز، گسکتِ سالم = شات‌های هم‌اندازه و خوش‌مزه.
  • اگر کافه‌ات شلوغه یا تیم متغیره، ولومتریک بهترین دوستته؛ اگر عاشق بازیِ لحظه‌ای با جریان و فشار هستی، بگذار یکی از گروه‌ها ولومتریک باشه و یکی ابزار بازی—اما بدون که برای فروشِ هرروزه، دکمه‌های حجمی از استرس کم می‌کنن و کیفیت رو حفظ.

اگر دلت اسپرسویی می‌خواد که هر روز «مثل دیروز» باشه و درعین‌حال کنترل ترکیب و آسیاب و دما دست خودته، اسپرسوساز اتوماتیک حجمی دقیقاً همون رفیق آروم و قابل‌اعتمادِ پشتِ بارِ توئه—می‌شمری روی دکمه‌هاش و بی‌حاشیه سرو می‌کنی. نوش جان!

جمع‌بندی اسپرسو ساز اتوماتیک حجمی

در یک نگاه، اسپرسوساز اتوماتیک حجمی بهترین دوست سرو یکنواخت است: فلومتر حجم را می‌سنجد، برد الکترونیکی شات را به‌موقع می‌بندد، و تو می‌توانی هم‌زمان روی بخار و فوم تمرکز کنی. برای تیم‌های با مهارت‌های متفاوت، این ثبات یعنی کیفیت قابل اتکا و هدررفت کمتر. فقط به یاد داشته باش تغییر دانه، آسیاب یا آب، نیاز به رِتیون Presetها دارد.

برای انتخاب هوشمند، توان بخار، نوع بویلر (HX یا دو‌بویلر)، تعداد گروه و دسترسی قطعات را در نظر بگیر. نگهداری منظم—از بک‌فلاش تا تمیزی دوش‌اسکرین و فلومتر—دقت حجمی را حفظ می‌کند. اگر کافه‌ای شلوغ داری یا دوست داری با نسبت‌های ثابت کار کنی، ولومتریک انتخابی منطقی است؛ و اگر عاشق بازی زنده با فشار و جریان هستی، می‌توانی یک گروه را برای تجربه‌های دستی نگه داری، اما برای فروش روزانه، دکمه‌های حجمی آرامش و نظم می‌آورند.

FAQ – سوالات متداول

اسپرسوساز اتوماتیک حجمی چیست و چگونه کار می‌کند؟

دستگاهی است که با فلومتر حجم آب عبوری از گروه را می‌شمارد و پس از رسیدن به مقدار هدف، شات را خودکار می‌بندد؛ نتیجه، ثبات و تکرارپذیری است.

تفاوت اسپرسوساز اتوماتیک حجمی با نیمه‌اتوماتیک چیست؟

در نیمه‌اتوماتیک شروع و قطع شات دستی است؛ در حجمی، دستگاه بر اساس حجم عبوری تصمیم می‌گیرد و برای بار شلوغ تمرکز باریستا را آزاد می‌کند.

ولومتریک برای کافه‌های شلوغ بهتر است یا خانگی؟

برای کافه‌های پرتردد ایده‌آل است؛ در خانه هم اگر ثبات می‌خواهید و دکمه‌های برنامه‌پذیر دارید، انتخاب هوشمندی است.

آیا با تغییر دانه یا آسیاب باید دوباره برنامه‌ریزی کنم؟

بله، تغییر دانه، دوز یا رطوبت می‌تواند نسبت واقعی را جابه‌جا کند؛ Presetها را دوره‌ای با ترازو چک و رِتیون کنید.

HX بهتر است یا دو‌بویلر در دستگاه حجمی؟

برای نوشیدنی‌های شیری زیاد، دو‌بویلر ثبات دمایی بهتری می‌دهد؛ HX قدرت بخار عالی دارد اما مدیریت دمایی و فلش دقیق‌تری می‌طلبد.

چه نگهداری‌ای بیشترین تاثیر را روی دقت حجمی دارد؟

بک‌فلاش منظم، تمیزی دوش‌اسکرین، رسوب‌زدایی دوره‌ای و تمیزکردن فلومتر؛ آب مناسب نیز از خطای پالس‌ها جلوگیری می‌کند.

اگه از خوندن این مقاله لذت بردی، مطمئن باش توی بقیه بخش‌های «کافی‌لوژی» کلی مطلب جذاب دیگه منتظرت هست: