راهنمای کامل انواع هیبرید و واریته‌ اصلاح شده قهوه عربیکا

قهوه وقتی پای هیبرید و واریته‌ اصلاح شده قهوه عربیکا وسط می‌آید، سؤال اصلی اینه: می‌شه هم مقاومت مزرعه بالا بره هم کیفیت فنجان افت نکنه؟ جواب کوتاه: بله، اگر واریته درست انتخاب بشه. این متن با زبان ساده از تاریخچه تیپیکا/بوربون تا هیبریدهای F1 (مثل H1)، خانواده‌های کتیمور/سارشیمور و نام‌های آشنایی مثل Castillo، Ruiru 11 و SL28 رو مرور می‌کنه و می‌گه کِی سراغ هرکدوم برویم.

در کافی‌لوژی، ویکی‌پدیا قهوه ایران سعی می‌کنیم هم دغدغه‌های عملی کشاورز رو ببینیم هم سلیقه‌ی عاشقان فنجان رو. اگر دنبال قیمت قهوه و برنامه‌ی هوشمندانه برای خرید قهوه هستی، یا توی کافه با نقش واریته در پروفایل حسی دست‌وپنجه نرم می‌کنی، این مقاله به کارت می‌آید؛ حتی برای کاربر خانگی که می‌خواهد بهتر درست کردن قهوه را بفهمد و بداند انتخاب واریته چه اثری روی آسیاب و قهوه ساز دارد. پرسش‌های پرتکرار مثل «تفاوت بوربون با تیپیکا چیه؟» یا «کدام واریته عربیکا برای ارتفاع پایین بهتره؟» را هم خیلی خلاصه جواب داده‌ایم.

بعد از خوندن این مقاله دیگه میدونیم…

• ریشه هیبریدها و اینکه مقاومت از کجا آمده
• چه واریته‌هایی با ارتفاع/اقلیم ما سازگارترند
• چطور بین کیفیت فنجان و بازده تعادل بسازیم
• کلیدواژه‌های انتخاب بذر یا نهال مناسب

تاریخچه اصلاح نژادی عربیکا؛ از Typica و Bourbon تا امروز

قصه‌ی اصلاح نژادی در عربیکا از همون لحظه‌ای شروع شد که آدم‌ها دیدن هر درخت قهوه، طعم و رفتار خودش رو داره. دو شاخه‌ی مادرِ معروف، Typica و Bourbon، پایه‌ی بیشتر چیزی‌ان که امروز می‌شناسیم. تیپیکا معمولاً ظریف، تمیز و خوش‌تعادل درمیاد؛ بوربون کمی شیرین‌تر و با بادی گردتر. از قرن نوزدهم تا بیستم، همین دو خط اصلی به کشورهای مختلف رفتن و با اقلیم‌های تازه تطبیق پیدا کردن؛ نتیجه؟ جهش‌های طبیعی، انتخاب‌های مزرعه‌ای و بعدتر، هیبریدهایی که کم‌کم شکل گرفتن.

در آمریکای لاتین، برزیل و کلمبیا نقش پررنگی در حرفه‌ای‌کردن اصلاح داشتند. در برزیل، موسسات پژوهشی کشاورزی روی واریته‌هایی کار کردند که هم بازدهی خوبی بدن هم برای کشت‌های پرتراکم مناسب باشن. Mundo Novo (ترکیبی طبیعی از تیپیکا و بوربون که در برزیل شناسایی شد) و بعد Caturra (جهش کوتاه‌قامتِ بوربون که اول بار در آمریکای جنوبی دیده شد) به ده‌ها مزرعه راه پیدا کردند. کمی بعد، Catuaí حاصل تلاقی موندو نوو و کاتورا معرفی شد تا کشاورز بتونه با درخت‌های جمع‌وجورتر و تراکم بالاتر کار کنه.

از اون طرف، آفریقا مسیر خودش رو رفت. در کنیا، انتخاب‌های مزرعه‌ای مثل SL28 و SL34 به خاطر اسیدیته‌ی روشن و پیچیدگی عطر معروف شدند. در آمریکای مرکزی هم جهش‌ها و انتخاب‌ها ادامه داشت؛ Pacas (جهش بوربون) در السالوادور، در کنار Maragogipe (دانه‌درشتِ خانواده‌ی تیپیکا)، بعدتر والدین هیبرید محبوب Pacamara شدند و شخصیت خاصی به فنجون دادن.

یک کشف کلیدی که مسیر اصلاحات رو عوض کرد، Hybrid de Timor (HdT) بود؛ هیبرید خودبه‌خودی بین عربیکا و کانفروا (روبوستا) که اوایل قرن بیستم در جزیره تیمور دیده شد. چون HdT مقاومت طبیعی به زنگ قهوه داشت، پژوهشگران ازش برای «تزریق مقاومت» به عربیکا استفاده کردند و نسل‌های جدیدی از خانواده‌های Catimor و Sarchimor شکل گرفتند. همین جا بود که اصلاح نژادی از «فقط انتخاب بهترین عربیکا» تبدیل شد به «طراحی هوشمندانه برای مقاومت، سازگاری و کیفیت».

چرا سراغ اصلاح عربیکا رفتیم؟ انگیزه‌ها و واقعیت‌ها

عربیکا خوش‌طعم و دوست‌داشتنیه، اما حساس هم هست. تغییرات اقلیمی، بیماری‌ها و فشار اقتصادی کشاورز باعث شد اصلاح نژادی از یک «گزینه لوکس» به یک «ضرورت» تبدیل بشه. هدف این بود که درخت، هم سرحال بمونه هم فنجون، باکیفیت.

دلایل اصلی اصلاح در عربیکا معمولاً این‌هاست:

• مقاومت به بیماری‌ها (به‌خصوص زنگ قهوه) و آفات (مثل سوسک میوه قهوه)؛
• سازگاری اقلیمی بهتر با گرما، باران نامنظم و حتی خشکسالی؛
• بازدهی و پایداری تولید برای اینکه درآمد کشاورز معقول بمونه؛
• حفظ یا ارتقای کیفیت فنجان تا بازار تخصصی هم راضی باشه.

نکته‌ی مهم اینه که اصلاح‌گر مجبور می‌شه بین این اهداف تعادل برقرار کنه. یه واریته می‌تونه فوق‌العاده مقاوم باشه ولی اگر طعمش بازارپسند نباشه، کشاورز سود نمی‌بینه. برعکس، یه واریته با فنجان رؤیایی اگر روی مزرعه زمین‌گیر بشه، کار پیش نمی‌ره. هنر اصلاح همین «متعادل‌سازی»ه.

واریته‌ها و هیبریدهای مهم؛ از کلاسیک‌ها تا نسل جدید

وقتی درباره‌ی واریته‌ها حرف می‌زنیم، دو مسیر داریم: یا «انتخاب» (از داخل جمعیت موجود، بهترین‌ها جدا می‌شن) یا «هیبرید» (دو والد به قصد ترکیب ویژگی‌ها کنار هم گذاشته می‌شن). عربیکا هر دو مسیر رو دیده.

کلاسیک‌های اصلاح‌شده: Caturra، Mundo Novo، Catuaí و چند نام آشنا

Caturra جهش کوتاه‌قامتِ بوربونه که به کشاورز اجازه می‌ده تراکم کشت رو بالا ببره و هرس و برداشت راحت‌تری داشته باشه. Mundo Novo یک ترکیب طبیعی بین تیپیکا و بوربونه که نیروی رشد خوبی داره و در برزیل مشهور شد. Catuaí هم از تلاقی موندو نوو و کاتورا به دنیا اومد تا جمع‌وجور، پرتولید و سازگار با مزرعه‌های پرتراکم باشه. این‌ها «پایه‌ی» خیلی از داستان‌های بعدی شدن.

در کنار این‌ها، انتخاب‌های منطقه‌ای هم جای خودشون رو دارند؛ SL28 و SL34 در کنیا به‌خاطر فنجان براق، Villa Sarchi در کاستاریکا به عنوان جهش بوربون با قامت کوتاه، و Pacas در السالوادور. هر کدوم بسته به ارتفاع و شرایط مزرعه، شخصیت متفاوتی توی فنجون نشون می‌دن.

هیبریدهای درون‌گونه‌ای و بین‌گونه‌ای: Pacamara، Catimor، Sarchimor

Pacamara یک هیبرید «درون‌گونه‌ایِ عربیکا»ست (Pacas × Maragogipe). دانه‌های درشت، عطر خاص و گاهی کمی غیرقابل‌پیش‌بینی بودن—اما وقتی خوب دربیاد، می‌درخشه.
Catimor و Sarchimor اما داستان متفاوتی دارن: هر دو از یک والد مشترک به نام Hybrid de Timor بهره می‌برن که رگه‌ی مقاومت از کانفروا (روبوستا) رو به عربیکا آورده. در Catimor معمولاً Caturra × HdT داریم، و در Sarchimor ترکیب‌هایی مثل Villa Sarchi × HdT. پس اگر جایی دیدی نوشته «Sarchimor درون‌گونه‌ای»، حواست باشه که در واقع «درون‌گونه‌ایِ خالص» نیست؛ رگه‌ی بین‌گونه‌ای درش وجود داره، اما خروجی همچنان به‌عنوان قهوه‌ی عربیکا کِشت و عرضه می‌شه.

این خانواده‌ها به‌خاطر مقاومت به زنگ قهوه و عملکرد مزرعه‌ای معروف شدن. درست است که نسل‌های اولیه‌ی بعضی Catimor‌ها کیفیت فنجون‌شون همیشه خوشایند نبود، اما با انتخاب‌های دقیق‌تر، مدیریت بهتر مزرعه و ارتفاع مناسب، امروز نمونه‌های خوبی از همین خانواده‌ها در بازار تخصصی هم دیده می‌شه.

واریته‌های مقاوم امروز و پروژه‌های اصلاح؛ از Cenicafé تا WCR

عصر جدید اصلاحات، روی «مقاومت + کیفیت» تمرکز کرده. چند اسم مهم که زیاد می‌شنوی:

Castillo، قهرمان مزرعه‌های کلمبیا

Castillo حاصل برنامه‌ی طولانی‌مدت Cenicafé در کلمبیاست. هدف این بود که واریته‌ای ارائه بشه که هم در برابر زنگ قهوه مقاوم باشه هم کشاورز، در ارتفاعات مختلف، برداشت پایدار داشته باشه. در یک بازه‌ی زمانی که زنگ قهوه به‌شدت فشار می‌آورد، کاشت گسترده‌ی کاستیّو به کلمبیا کمک کرد تولید رو سرپا نگه داره. درباره‌ی فنجونِ کاستیّو بحث زیاد بوده—بعضی‌ها می‌گفتن به پای بهترین بوربون‌ها نمی‌رسه—اما روست و فرآوری دقیق، و ارتفاع مناسب، می‌تونه فنجان‌های بسیار قابل‌قبولی ازش بسازه.

Ruiru 11 و Batian، پاسخ کنیا به بیماری‌ها

در کنیا، مؤسسات پژوهشی با هدف مقاومت به زنگ قهوه و بیماری میوه قهوه (CBD)، واریته‌ی Ruiru 11 رو معرفی کردند؛ قامت کوتاه، مناسب کشت پرتراکم و با پتانسیل عملکرد خوب. بعدها Batian هم معرفی شد تا کیفیت فنجون به سطح بالاتری نزدیک بشه و انعطاف بیشتری در مزرعه بده. امروز خیلی از کشاورزان بسته به ارتفاع و مدیریت، ترکیبی از SLها و این واریته‌های مقاوم رو می‌کارن.

Marsellesa و خانواده‌ی سارشیمور

Marsellesa یکی از خطوط موفق خانواده‌ی سارشیموره که در آمریکای مرکزی محبوب شده. مقاومت قابل‌توجه و فنجان تمیز—به‌خصوص وقتی در ارتفاع بالاتر کشت بشه—باعث شده در برنامه‌های تولید بذر و حتی هیبریدهای نسل جدید به‌عنوان والد استفاده بشه.

Centroamericano (H1)، هیبرید نسل نو

Centroamericano (معروف به H1) یک F1 هیبرید از تلاقی یک خط سارشیمور (برای مقاومت و عملکرد) با یک منبع طعمیِ باارزش (مثل Rume Sudan از اتیوپی/سودان قدیم). ایده‌ی F1 اینه که «هتروزمگوتی» یا همون اثر هیبریدی به گیاه قدرت رشد، یکنواختی و گاهی کیفیت بهتر بده. این واریته با همکاری نهادهای پژوهشی منطقه‌ای و بین‌المللی (از جمله World Coffee Research و مراکز ژرم‌پلاسم در آمریکای مرکزی) توسعه یافت و امروز نمونه‌های موفقی ازش در مزارع می‌بینیم.

چه کسانی پشت صحنه‌اند؟

• Cenicafé (کلمبیا): مجموعه‌ای از واریته‌های مقاوم مثل Colombia و Castillo را توسعه داده.
• World Coffee Research (WCR): روی گردآوری ژرم‌پلاسم، آزمون‌های چندکشوری، هیبریدهای F1 (مثل Centroamericano) و ابزارهای مدرن انتخاب ژنتیکی کار می‌کند.
• CIRAD، CATIE، IAC و پژوهشکده‌های ملی در برزیل، کاستاریکا، کنیا و… نیز بازیگران کلیدی این پازل‌اند؛ هر کدام برای اقلیم و چالش‌های منطقه‌ی خودشان راه‌حل ارائه می‌دهند.

کیفیت فنجان و بازارپسندی؛ آیا «مقاومت» مزه را خراب می‌کند؟

سوال سخت اما مهم: وقتی مقاومت بالا می‌رود، کیفیت پایین می‌آید؟ جواب کوتاه اینه: نه لزوماً. نسل‌های اولیه‌ی بعضی خانواده‌ها (مثل برخی Catimor‌ها)، اگر در ارتفاع پایین و با مدیریت صرفاً «بازده‌محور» کشت می‌شدند، گاهی فنجانی علفی یا گس می‌دادند. اما با انتخاب‌های دقیق‌تر، تمرکز روی ارتفاع و رسیدگی مزرعه، و مخصوصاً فرآوری و روست درست، خروجی‌ها بهتر و بهتر شدند.

بازار تخصصی معمولاً دنبال «شخصیت» و «تمیزی» در فنجانه. واریته‌ای مثل Pacamara می‌تونه نت‌های درشت و غیرمعمول بده؛ SL28 می‌تونه شفاف و میوه‌ای بدرخشه؛ بوربون می‌تونه شیرینی گرد و شکلاتی خوشایند بده. در خانواده‌های مقاوم هم، نمونه‌های تمیز و بازارپسند هر روز بیشتر می‌شه—به‌خصوص وقتی در ارتفاع مناسب و با فرآوری کنترل‌شده کار بشن.

این وسط، باورهای کلیشه‌ای هم باید کنار برن: «هر واریته دارای رگه‌ی HdT بد است» یا «فقط گیشا باکیفیته»—اینها ساده‌سازی‌اند. واقعیت اینه که ارتفاع، خاک، هوا، مدیریت مزرعه، فرآوری و روست به‌همراه ژنتیک، «مجموعه»‌ای می‌سازن که فنجان رو شکل می‌ده. یک کاستیّوی خوب می‌تونه از یک بوربونِ بد بهتر باشه؛ و برعکس.

چالش‌های اصلاح: تعادل سه‌گانه و تنوع محدود

اصلاح‌گر همیشه بین سه ضلع گیر می‌افتد: کیفیت – مقاومت – عملکرد. بالا بردن یکی، گاهی دو تای دیگر را سخت می‌کند. از سوی دیگر، تنوع ژنتیکی عربیکا محدود است (منشأ مشترک و چهاربرابرشدگی کروموزومیِ تاریخی‌اش این محدودیت را تشدید کرده). برای همین حفاظت از ذخایر ژنتیکی وحشی—به‌خصوص در جنگل‌های اتیوپی—و تبادل ژرم‌پلاسم بین مراکز تحقیقاتی حیاتی است. بدون این «بانک ژن»، در برابر بیماری‌های جدید یا اقلیم داغ‌تر، دست خالی می‌مانیم.

آینده‌ی عربیکا زیر سایه‌ی اقلیم؛ از ژنومیکس تا مزرعه هوشمند

گرم‌تر شدن هوا، باران‌های نامنظم، موج‌های گرمایی و آفاتِ جابه‌جا‌شونده—همه یعنی آینده‌ی عربیکا باید «باهوش‌تر» باشد. واریته‌های اصلاح‌شده در خط مقدم این سازگاری‌اند.

نقش واریته‌ها در برابر تغییرات اقلیمی

واریته‌های مقاوم به گرما و خشکی، یا آن‌هایی که در ارتفاع کمی پایین‌تر هم کیفیت را حفظ می‌کنند، به کشاورز کمک می‌کنند که مجبور به ترک مزرعه نشود. ترکیب ژنتیکِ مقاومت به زنگ قهوه با تحمل گرمایی/خشکی و پایداری عملکرد باعث می‌شود مزرعه در سال‌های سخت هم سرپا بماند. هیبریدهای F1 اغلب رشد قوی‌تری دارند و در سیستم‌های سایه‌دار (آگروفارستری) هم خوب جواب می‌دهند؛ همین سیستم‌های سایه‌دار، به‌نوبه‌ی خودشان تبخیر را کم و تنوع زیستی را زیاد می‌کنند و ریزاقلیم خنک‌تری برای عربیکا می‌سازند.

ابزارهای نوین: انتخاب ژنتیکی، ژنومیکس و تکثیر هوشمند

دنیای قهوه مثل گندم و ذرت صنعتی نیست که هر سال هیبرید جدید بازار را تسخیر کند؛ قهوه چندساله است و چرخه‌ی اصلاحش طولانی. برای همین، ابزارهای نو کمک می‌کنند سرعت بالا برود:

• نشانگرهای مولکولی و ژنومیکس: پیدا کردن زودهنگامِ نهال‌هایی که «ژن‌های مقاومت/کیفیت» را دارند، قبل از اینکه سال‌ها صبر کنیم تا میوه بدهند.
• انتخاب ژنتیکی پیشرفته (Genomic Selection): به‌جای تکیه‌ی کامل بر مزرعه و فنجان نهایی، مدل‌های آماری روی داده‌های ژنتیکی و مزرعه‌ای می‌نشینند تا بهترین‌ها سریع‌تر انتخاب شوند.
• F1های قابل‌تکثیر با بذر: مشکل همیشگی F1 این بوده که برای حفظ ویژگی‌های یکنواخت، باید قلمه یا کشت بافت کرد که هزینه‌بر است. پروژه‌هایی مثل Starmaya با استفاده از والدین «نرعقیم» امکان تولید بذر F1 را می‌دهند تا هزینه‌ی دسترسی کشاورز پایین بیاید.
• فنوتایپینگ و مزرعه‌ی هوشمند: از سنسور و پهپاد برای پایش استرس آبی/غذایی و بیماری تا الگوریتم‌هایی که به تصمیم‌گیری دقیق‌تر کمک می‌کنند—همه یعنی انتخاب‌های اصلاحی و مدیریتی سریع‌تر و دقیق‌تر.

همکاری‌های بین‌المللی و شبکه‌های آزمایشی

برای اینکه یک واریته‌ی جدید واقعاً «جواب بده»، باید در کشورهای مختلف، ارتفاع‌های متفاوت و مدیریت‌های گوناگون آزمایش شود. شبکه‌های چندکشوری که WCR و شرکایشان راه انداخته‌اند، دقیقاً همین کار را می‌کنند: یک واریته ممکن است در گواتمالا بدرخشد ولی در برزیلِ کم‌ارتفاع معمولی باشد؛ یا برعکس. داده‌ی گسترده، تصمیمِ بهتر می‌دهد—چه برای پژوهشگر، چه برای دولت‌ها و چه برای برشته‌کارانی که دنبال قرارداد بلندمدت با کشاورز هستند.

---

یک نقشه‌ی راه جمع‌وجور برای خواننده‌ی کنجکاو

• اگر کنجکاوی بدانی «ریشه‌ی مقاومت» از کجا آمده، سرنخ را در Hybrid de Timor و خانواده‌های Catimor/Sarchimor دنبال کن.
• اگر دنبال «کیفیت خاص» هستی، به Pacamara، SL28/SL34، و بوربون‌های ارتفاع‌بالا فکر کن—اما یادت باشد مدیریت مزرعه، فرآوری و روست، به‌اندازه‌ی ژنتیک مهم‌اند.
• اگر بحث «پایداری» برایت جدی است، سراغ واریته‌های Castillo، Ruiru 11/Batian، Marsellesa و Centroamericano (H1) را بگیر؛ اینها تلاش می‌کنند تعادل بین عملکرد، مقاومت و کیفیت را بهتر نگه دارند.
• و اگر می‌خواهی چشم‌انداز آینده را ببینی، دنبال پروژه‌های Cenicafé، WCR، CIRAD/CATIE و موسسات ملی باش؛ هر خبر از «F1های بذرپذیر»، «انتخاب ژنومی» یا «آزمون‌های چندکشوری» یعنی یک قدم نزدیک‌تر به فنجان‌های خوبِ پایدار.

در نهایت، اصلاح نژادی عربیکا داستان عشق بین مزرعه‌ی مقاوم و فنجان خوش‌طعم است. هر نسل جدید از واریته‌ها، اگر درست انتخاب و درست مدیریت شود، می‌تواند هم به کشاورز دلگرمی بدهد هم روی میز شما شگفتی بسازد. نوش جان!

جمع‌بندی هیبرید و واریته‌ اصلاح شده قهوه عربیکا

داستان «هیبریدها و واریته‌های اصلاح‌شده عربیکا» از دو شاخه مادر—تیپیکا و بوربون—شروع می‌شود و با کشف Hybrid de Timor مسیر تازه‌ای می‌گیرد: تزریق مقاومت به زنگ قهوه در کنار تلاش برای حفظ/ارتقای کیفیت. نتیجه، خانواده‌هایی مثل Catimor و Sarchimor و پروژه‌های ملی/بین‌المللی است که به نام‌هایی چون Castillo، Ruiru 11، Batian، Marsellesa و هیبریدهای F1 مانند Centroamericano (H1) می‌رسند. انتخاب «واریته درست در جای درست» طلایی‌ترین قانون است: ارتفاع، اقلیم، مدیریت مزرعه و فرآوری، سرنوشت فنجان را کنار ژنتیک می‌سازند.

اگر کیفیت شاخص می‌خواهید، سراغ واریته‌های خوش‌نامی مثل SL28/SL34، بوربون‌های ارتفاع‌بالا یا Pacamara بروید؛ اگر پایداری مزرعه مهم‌تر است، واریته‌های مقاومِ آزموده‌شده گزینه امن‌تری‌اند—به‌ویژه زیر سایه و با مدیریت تغذیه/آبیاری دقیق. کلیشه‌ها را فراموش کنید: «هر کتیمور بد است» یا «فقط گیشا خوب است» معیارهای درستی نیستند. مزرعه‌ی پایدار و فنجان خوب با ترکیب ژنتیک مناسب، شرایط محل و کار دقیق کشاورز و برشته‌کار به دست می‌آید.

اگه از خوندن این مقاله لذت بردی، مطمئن باش توی بقیه بخش‌های «کافی‌لوژی» کلی مطلب جذاب دیگه منتظرت هست:

• قهوه‌شناسی : شامل دسته‌بندی‌های شیمی و ترکیبات قهوه، دانه و گیاه قهوه، تاریخ و فرهنگ قهوه، تجارت و برندهای قهوه؛ که مسیری برای آشنایی با انواع دانه قهوه عربیکا و روبوستا، تاریخچه و خاستگاه قهوه در جهان به همراه معرفی بهترین قهوه‌های دنیا و کلی مطلب تخصصی دیگه که در مورد قهوه باید دونست.
• قهوه و سلامتی : شامل دسته‌بندی‌های تأثیر قهوه بر بدن، ملاحظات پزشکی، داروها و مکمل‌ها، سبک زندگی سالم؛ که به بررسی خواص قهوه برای بدن، نقش قهوه در لاغری، ارتباط قهوه و فشار خون، آشنایی با مضرات مصرف زیاد قهوه و تاثیر آن بر طول عمر و چندین مقاله عالی مربوط به سلامتی افرادی که نوشیدن قهوه، سبک زندگیشونه، پرداخته میشه.
• رست و طعم قهوه : شامل دسته‌بندی‌های انواع رست، آنالیز حسی، عوامل مؤثر، ابزارهای رست؛ مطالبی هستن برای درک بهتر رست لایت، مدیوم، دارک، بررسی تاثیر رست بر طعم قهوه، درک پروفایل رست قهوه، تفاوت قهوه اسیدی و تلخ، ویژگی‌های قهوه تازه‌برشته و کلی موضوع مختلف دیگه.
• وسایل تهیه قهوه : شامل دسته‌بندی‌های دستگاه‌ها و ابزار، ابزارهای مکمل، مقایسه و خرید، نگهداری و تعمیر؛ که در واقع راهنمایی هست برای خرید بهترین قهوه ساز خانگی، معرفی فرنچ پرس و کمکس و باقی قهوه سازها، انتخاب دستگاه اسپرسوساز خانگی، مقایسه قهوه‌سازهای برقی و دستی، معرفی لوازم جانبی درست کردن قهوه و خلاصه اینکه هیچ ابزاری اینجا از قلم نیوفتاده.
• دم‌آوری قهوه : شامل دسته‌بندی‌های روش‌های دم‌آوری، دستورهای خاص، پارامترهای اثرگذار، اشتباهات رایج؛ که در اون آموزش دم‌آوری قهوه با فرنچ پرس، موکاپ، اسپرسوساز و قهوه سازهای دیگه و همینطور درست کردن قهوه ترک، انتخاب بهترین روش تهیه قهوه، دستور تهیه قهوه سرد و حتی دستورهای خیلی خاص درست کردن قهوه وجود داره.
• مهارت باریستا : شامل دسته‌بندی‌های مهارت‌های پایه، اسپرسوساز و آسیاب، فوم‌گیری و هنر لاته، مدیریت کافه؛ که به مطالبی مثل آشنایی با اینکه باریستا کیه، نکات مهم و حرفه‌ای باریستا شدن، آموزش لاته آرت، تسلط بر تکنیک‌های اسپرسوگیری، تمرینات فوم‌گیری و خیلی نکات تخصصی دیگه پرداخته شده.

FAQ – سوالات متداول